Pejzaż z południa Francji

"Jak niegdyś Włochy, tak w ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat 'ojczyzną malarzy' jest Prowansja. W Arles tworzył swe pejzaże o płomienistych barwach van Gogh; w Aix zmagał się z zagadnieniami koloru i kompozycji Cézanne; w Cagnes spędził wspaniały wieczór swego życia Renoir, Pankiewicz latami odwiedzał St. Tropez, a Kisling często jeździ do Sannary. Każdy z nich, w ten czy inny sposób, złożył hołd pejzażowi prowansalskiemu. Jednym pejzaż prowansalski dał swe gorące barwy; inni szukali w nim rytmów linearnych; jeszcze innym służył jako punkt wyjścia do stylizacji dekoracyjnych. Znamy przeto ten pejzaż z obrazów, choćbyśmy nawet nigdy nie byli w tych stronach. Ziemia czerwonobrunatna, kamienista, wznosząca się tarasami, szarozielone, jakby zakurzone oliwki i kuliste, ciemnozielone sosny, białe domki kamienne z zielonymi żaluzjami i płaskimi, czerwonymi dachami, pergole, wielkie urny gliniane do wody, błękitne wzgórza i głębokie, szafirowe nieba - oto zasadnicze, dobrze nam znane elementy tego pejzażu. Prowansja Zawadowskiego nie jest tylko repliką, jeszcze jednym odbiciem Prowansji van Gogha, Cézanne'a lub Pankiewicza. Posiada swe własne oblicze. Zbudowana za pomocą wielkich, pełnych rozmachu pociągnięć pędzla, pławi się w gorącym słońcu Południa, gra jaskrawymi kontrastami świateł i cieni, połyskuje mocnymi, soczystymi barwami. Przede wszystkim jednak pełna jest ruchu i dramatyzmu. Brunatne drogi lub kamienne mury pociągają oko gwałtownie w głąb, teren faluje, potężne konary dębów skręcają się w spirale, na niebie kłębią się wielkie, kuliste obłoki. Tę samą miłość gorącego światła słonecznego i mocnych, soczystych, błyszczących barw, to samo szerokie, zamaszyste pociągnięcie pędzla odnajdujemy również w innych utworach Zawadowskiego. Modele swe czy będą nimi postacie ludzkie, czy kwiaty - ustawia on zwykle w pełnym słońcu, każe gorącym falom światła oblewać je zewsząd, nurza je w bogatą grę świateł i cieni. Stosunek Zawadowskiego do rzeczywistości jest czysto wzrokowy. Reprezentuje on typ malarstwa uprawiany przez impresjonistów i kierunki, które do niego nawiązują. Interesują go przede wszystkim zagadnienia barwy, modelowanie kształtu za pomocą koloru, zróżnicowanie kolorystyczne planów, zestrojenie kolorystyczne obrazu jako całości. Interesuje go dalej faktura obrazu, sposób prowadzenia pędzla i kładzenia farby. Nie opowiada, nie ilustruje, nie przedstawia wyrazu stanów psychicznych. Człowiek jest dla niego tylko plamą barwną, urozmaiceniem kolorystycznym pejzażu, ciało ludzkie - tylko terenem ścierania się ze sobą migotliwych świateł i cieni. Człowieka traktuje niejako również jako 'pejzaż'. Zawadowski kształcił się w Akademii krakowskiej u Pankiewicza. W roku 1910 osiada w Paryżu; podczas wojny przebywa w Hiszpanii; w ostatnich czasach mieszka na południu Francji. Pankiewiczowi zawdzięcza silne impulsy. Z biegiem czasu jednak oddala się od niego i wyrabia sobie styl własny - pod wrażeniem współczesnych kolorystów francuskich i pod czarem pejzażu południowofrancuskiego. W Warszawie wystawia rzadko i dlatego każda jego wystawa jest świętem".
MIECZYSŁAW WALLIS, WACŁAW ZAWADOWSKI, "WIADOMOŚCI LITERACKIE ", 1934, nr 25

Jan Wacław Zawadowski studiował w krakowskiej ASP pod kierunkiem J. Pankiewicza. W latach 30-tych wyjechał do Francji i mieszkał w Orcel w Prowansji. Duży wpływ na jego twórczość wywarła sztuka P. Cezanne`a. Początkowo malował obrazy w wyciszonej, chłodnej barwie. Należał do inicjatorów grupy Cercle des Artistes Polonais.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.