PEJZAŻ LETNI Z ISTEBNEJ, 1942

Malarz, rzeźbiarz, grafik. Uczył się w Szkole Rzeźbiarskiej w Zakopanem u prof. Nalborczyka (1901-903). W latach 1903- 1909 studiował w krakowskiej akademii pod kierunkiem J. Mehoffera, J. Fałata, F. Ruszczyca i J. Stanisławskiego. Kontynuował naukę w Paryżu w Akademii Julien`a i w Szkole Sztuk Pięknych (1909- 1911). Podczas wojny służył w wojsku austriackim. Po powrocie osiadł w rodzinnej Istebnej, z tą miejscowością związał dalsze życie i twórczość. Powrót do Istebnej zapoczątkował nowy okres w jego twórczości - malował przede wszystkim pejzaże, sceny ludowe, liczne portrety górali, a także polichromie kościołów parafialnych w Istebnej i Wiśle. Zajmował się również rzeźbą, zwłaszcza w drewnie i glinie, tworzył też drzeworyty. Artysta zmarł w 1979 roku w swojej pracowni. Dziś znajduje się tam Muzeum Biograficzne Jana Wałacha, nad którym opiekę sprawuje córka artysty, Barbara.