SWEN WIDŁOBRODY (WOLANIN), 1935

Studia artystyczne odbył w latach 1923-1928 w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem Tadeusza Pruszkowskiego i Władysława Skoczylasa. W 1925 wstąpił do ugrupowania Bractwo św. Łukasza wzorowanego na średniowiecznym cechu rzemieślniczym. Brał udział w organizowanych przez jego członków plenerach w Kazimierzu Dolnym oraz we wszystkich krajowych ekspozycjach: w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych (1928, 1929, 1932), Instytucie Propagandy Sztuki (1933) w Warszawie, Miejskiej Galerii Sztuki w Łodzi (1929) i Bydgoszczy (1929) oraz Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie (1930). Na Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu (1929) otrzymał srebrny medal. Uczestniczył ponadto w wystawach w Kopenhadze (1930), Carnegie Institute w Pittsburgu (1930) i The Art Institute w Chicago (1931), Musée Rath w Genewie (1931) oraz w XIX Biennale w Wenecji (1934).

Swen Widłobrody (ok. 960-1014), król Danii, ok. 995 poślubil Sygrydę Storradę (Świętosławę), córkę Mieszka I.
Na obrazie nosi insygnia Orderu Słonia, najstarszego króleskiego orderu Danii. Jest to anachronizm, gdyż początki tego odznaczenia sięgają XV wieku.
Sygryda (ok. 970 - po 1014), córka Mieszka I i siostra Bolesława Chrobrego, została w 985 żoną króla Szwecji Eryka Zwycięskiego. Po jego śmierci poślubiła Swena Widłobrodego. Była "matką królów": Haralda II duńskiego i Kanuta Wielkiego, króla Anglii.
Miasto Wolin - stąd tytuł autorski "Wolanin" (zamiast Wolinianin) - określane w X i XI w. jako najznakomitsze miasto Słowian, było za czasów Mieszka I terenem walk z Duńczykami i Szwedami. Nazywano je także Julin oraz Vuloini po łacinie, za tzw. Geografem Bawarskim.

Jan Wydra w 1935 wykonał 3 kartony /zaginione/ do projektowanego cykłu "Słowianie". Interesował się wczesną historią Polski, a sensacyjne dzieje Sygrydy Storrady ("Hardej", jak chce współczesna powieściopisarka) i jej królewskich małżeństw mógł poznać choćby z prac lwowskiego historyka Stanisława Zakrzewskiego.