Bez tytułu, 1976 r.

"W 2 poł. lat siedemdziesiątych w powidokowych błyskach barw u Ziemskiego - jawiących się na pograniczu listew konstrukcji i tła i w pulsowaniu wśród cieni znikliwej niby-strzały wewnątrz konstrukcji - realizuje się marzenie artysty, o którym mówił jeszcze w końcu lat pięćdziesiątych: marzenie o tworzeniu obrazów, których nie ma. Chodzi więc nie o powierzchowne doznanie oka, ale o wydobycie w obrazie tego, co najistotniejsze: wartości immaterialnych".
Bożena Kowalska, Polska awangarda malarska. Szanse i mity 1945 - 1980, Warszawa 1988, str. 248

Ziemski należał do lubelskiej grupy "Zamek" i podobnie jak wielu innych członków tego ugrupowania nie odebrał profesjonalnego wykształcenia na akademii sztuk pięknych. Artyści ci nie zważali na konwenanse czy panujące tradycje i odcięli się od koloryzmu panującego na uczelniach. Jerzy Ludwiński, krytyk związany z grupą, tak scharakteryzował dokonania malarzy z Lublina: "Jeżeli przeciwstawienie się akademizmowi sztuki oficjalnej i tęsknota za twórczością inną może być uważana za program, to taki jest program lubelskich plastyków" (Magdalena Moskalewicz, Grupa Zamek - pół wieku później, "Arteon" 2008, nr 2 [94]). Artyści pod egidą charyzmatycznego historyka sztuki nawoływali do zerwania ze sztucznym kopiowaniem świata widzialnego i do - z góry skazanych na porażkę - prób dopasowania złożonej rzeczywistości do płaskiego płótna, oferowanego przez medium, jakie wybrali: "Dzieła sztuki miały być organizmami żyjącymi po swojemu, jak twory natury, i tkwiącymi w świecie, jak wszystkie inne przedmioty" (Jerzy Ludwiński, Młodzi ludzie wielkiej ambicji, "Polska" 1961, nr 10, s. 20). Świeże spojrzenie na sztukę i swoista organiczność form stosowanych przez artystę wynikała również z odebranej edukacji: poza historią sztuki studiował medycynę na Wydziale Lekarskim UMCS. W początkach swojej kariery Ziemski wykonywał kompozycje surrealistyczno-metaforyczne, które z czasem - poprzez liczne eksperymenty z abstrakcją - zaowocowały zainteresowaniem malarstwem materii. Autor porzucił je jednak na rzecz poszukiwań w zakresie form geometryczno-przestrzennych, akcentujących rolę harmonii i rytmiczności. Próby tworzenia wielowarstwowej przestrzeni rozpoczął pod koniec lat 50.: w ciągu ponad pięciu lat pracował nad autorskim cyklem zatytułowanym "Formury", na które składało się kilkadziesiąt obrazów-obiektów o bogatej fakturze, odlanych w gipsie. Utrzymane były w stonowanych, monochromatycznych kolorach, zbliżających je do skorodowanych powierzchni tworów natury.
Już w połowie lat 60 zauważalne jednak staje się coraz silniejsze dążenie do geometryzacji. Artysta nadawał dziełom kształt trójwymiarowego reliefu, czym wpisywał się w nurt geometrycznego strukturalizmu, który w sposób niemal programowy odrzucał zagadnienie zmagań z materią, w owym czasie kluczowe dla medium malarstwa. Aleksander Wojciechowski podkreślał, że Ziemski swe obrazy-struktury traktował rytmicznie i niemal mechanicznie, a także, że zarówno jego, jak i innych twórców działających w podobnym duchu, takich jak Julian Raczko czy Jerzy Kałucki, "w minimalnym stopniu interesowała zawiesistość farby, materialność faktury, efekty wywołane przez rozświetlenie i przygaszenie poszczególnych partii obrazu" (Aleksander Wojciechowski, Polskie malarstwo współczesne, Warszawa 1977, s. 38). W okresie tym Ziemski odszedł od inspiracji światem biologicznym na rzecz osiągnięć cywilizacji technicznej. Zainteresowanie to podsycały liczne sympozja i biennale, w których artysta aktywnie uczestniczył. Udział w tych imprezach dawał twórcom możliwość połączenia pracy intelektualnej z okazją korzystania z najróżniejszych materiałów i tworzyw przemysłowych, jak blachy stalowe, masy plastyczne, guma, materiały oświetleniowe, silniki elektryczne. Efektem tych poszukiwań jest prezentowana konstrukcja optyczna, wykonana z drewnianych malowanych listew półkolistych, która w miarę poruszania się widza wywołuje wrażenie ruchu oraz efekt migotliwego przepływu kolorów. W ten sposób realizuje idee obrazu znikliwego, istniejącego jedynie w momencie interakcji z dziełem i zmiany pozycji odbiorców w przestrzeni.
Studiował historię sztuki na KUL-u od 1956 roku. Był współtwórcą Grupy Zamek. Jego pierwsze malarskie kompozycje można określić jako metaforyczne. Od roku 1958 artysta eksperymentował z powierzchnią obrazu, wprowadzając niemalarskie, konkretne materie. Najciekawszym doświadczeniem twórcy były wykonywane w latach 1960-64 "formury", czyli obrazy-obiekty o skomplikowanej fakturze, formowane w gipsie. Od połowy lat 60. fascynowały artystę problemy wizualizacji przestrzeni, ruchu i światła (RYTMY, 1971; PERMUTACJE, 1973). W latach 80. Ziemski skrajnie uprościł paletę i w ostatnich pracach posługiwał się wyłącznie bielą i czernią (cykl METAMORFOZY). Stały uczestnik plenerów i sympozjów, m.in. PLENERÓW KOSZALIŃSKICH w Osiekach.

PODATKI i OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.