Relief, 1988 r.

W historii polskiej sztuki powojennej niewielu było artystów, którzy posługując się trudną formułą abstrakcji geometrycznej, w sposób komunikatywny uczynili ją przystępną dla szerokiego grona odbiorców, nie tylko przez jej walor intelektualny, lecz także estetyczny. Oprócz Henryka Stażewskiego i Adama Marczyńskiego do tej grupy zalicza się niewątpliwie Janusz Orbitowski. W sztuce Orbitowskiego dostrzec można kontynuację myśli powojennej awangardy. Od początku wierny formule abstrakcji geometrycznej rozwijał koncepcję obrazów-reliefów, którą z czasem zradykalizował, eliminując z nich kolor na rzecz kompozycji o walorach wyłącznie przestrzennych. Trójwymiarowość wprowadził do swoich prac na przełomie lat 60. i 70. poprzez dołączanie do powierzchni płótna drewnianych listewek. W efekcie zaczęły powstawać na wpół reliefowe kompozycje, inspirowane pracami Henryka Stażewskiego. Lata 70. to czas, kiedy kolor w pracach Orbitowskiego jest jeszcze obecny. Oparte na diagonalnych liniach kompozycje złożone z mozaiki barwnych prostokątów cechuje powtarzalność i rytmika. Dynamiczne układy wyraźnie skłaniają się ku asymetrii. Obrazy te odczytywane być mogą jako egzemplifikacja ruchu, jego powidoki rozproszone w barwną mozaikę, niczym w szkłach kalejdoskopu.
PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.