AUTOPORTRET W BIAŁYM SZALIKU

Janusz Podoski - malarz, artysta fotografik; studiował w latach 1919-26 w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem Tadeusza Pruszkowskiego i Edwarda Trojanowskiego. Równocześnie uczył się też u Konrada Krzyżanowskiego (1920). W roku 1929 wyjechał w podróż artystyczną do Francji i Włoch. W latach trzydziestych obok malarstwa zajął się także fotografią. Był jednym z współzałożycieli grupy artystycznej Bractwa św. Łukasza i członkiem Bloku ZAP. Wraz z kolegami z Bractwa św. Łukasza w roku 1938 wziął udział w malowaniu cyklu siedmiu wielkich kompozycji historycznych przeznaczonych do sali pawilonu polskiego na Wystawie Światowej w Nowym Jorku. Uczestniczył we wszystkich wystawach organizowanych przez Bractwo, a także prezentował swoje dzieła na Salonach IPS-u i pokazach Bloku ZAP. W roku 1930 odbyła się jego indywidualna wystawa w warszawskiej Zachęcie. Po wojnie współorganizował ZPAF i wystawiał wraz z grupą Powiśle . Przez dwa lata (1950-52) pracował jako wykładowca Akademii Sztuk Pięknych. Malował portrety, w tym wiele miejsca poświęcał problemowi autoportretu, oraz martwe natury.