Męzczyzna w kapeluszu, 1977

"Tak, jak istnieją pisarze, ktorych głownym tematem dzieł jest literatura - malarstwo i grafika Przybylskiego jest wiecznym dyskursem prowadzonym z zasobami form plastycznych XX wieku. Jego tworczość, nawet wtedy, gdy jest odkrywcza i prekursorska (krytyka zauważyła, że Przybylski był jednym z pierwszych w Polsce, ktory uprawiał nową figurację i wyprzedził hiperrealizm europejski) pozostaje zawsze na styku rożnych konwencji, stylow, a co najmniej procederow malarskich i graficznych. Artystyczna jakość dzieł Przybylskiego powstaje właśnie dzięki tworczemu wykorzystaniu rożnych technik i sposobow postępowania, spełniających w ostatnich latach w jego pracach coraz wyraźniej funkcję cytatu i przez to przywołującej znane w sztuce wspołczesnej znaczenia i symbole. W ciągu lat sztuka Przybylskiego, dawniej może z większą powagą odnosząca się do tematu, stawała się coraz bliższa grotesce, coraz bardziej ironiczna. Przybylski potrafi nadać swoim pracom osobisty ton, oscylujący między pełnią ironii publicystyką malarską, a liryzmem, ponadto kryjący w sobie coś jeszcze, co nie zostaje w pełni ujawnione. Wydaje się nawet, że Przybylski woli nie dopowiadać wszystkiego do końca, chętnie ukrywa najgłębiej interesujące go treści, kamufluje je, chowa pod zastosowanymi konwencjami, jakby chronił się nimi przed malarstwem, ktore - jak wiadomo - w przypadku szczerej tworczości odsłania pełną prawdę o jego autorze (...). Przy ukazywaniu człowieka celem artysty staje się - jak sam powiedział - oddawanie tego co ukryte, niewyrażalne w słowach i trudno uchwytne, malarska rejestracja przeżycia niełatwego do wyodrębnienia, istnieje ono bowiem poniżej możliwości działania jego świadomości. Zdaniem Przybylskiego wszystkie stany psychiczne mają taką właśnie naturę - są mieszane, niejasne, nie do nazwania. Nawet wobec krańcowych sytuacji jak miłość i śmierć nie reagujemy emocjonalnie jednoznacznie jasno, prosto. Nieokreśloność stanu emocjonalnego w portretach i innych przedstawieniach człowieka, pewne ich niedokończenie, odpowiadają więc intencją artysty. W pewien sposob jedynie - jako głębsze uchwytywanie powstającego właśnie skomplikowanego przeżycia, ktore stwarza możliwość świeżego malarskiego zarejestrowania. Ale tu wkraczają prawa formy, ktorej reguły określają już pierwsze rzucone na płotno plamy i linie - wbrew nim nie można dojść do końca obrazu". ZBIGNIEW TARANIENKO , JANUSZ PRZYBYLSKI . MALARSTWO 1982-1985. GRAFIKA 1965-1983, GALERIA CENTRUM SZTUKI STUDIO, WARSZAWA 1985, S. 4-9

Podatki i opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.