POGRZEB REKINA, 1969

Studiował w warszawskiej ASP (1957-1963) u A. Kobzdeja. Od 1964 r. wykładał tamże, w 1987 r. został profesorem. Dwukrotnie pełnił funkcję dziekana Wydziału Grafiki. Był laureatem licznych nagród, w tym: I nagrody na VI Międzynarodowej Wystawie Młodych Grafików w Europahaus w Wiedniu (1968), I nagrody na VII Ogólnopolskiej Wystawie Grafiki w Warszawie (1976). Miał około 50. wystaw indywidualnych. Jego malarstwo i grafika mają metaforyczno-symboliczny charakter. W pracach z lat 70. występuje deformacja, lub wręcz karykaturyzacja postaci oraz widoczne jest jej zniewolenie czy też osaczenie za pomocą rzeczywistych lub tylko symbolicznych więzów, przedmiotów i sytuacji. W 1969 r. wykonał pierwsze własne akwaforty barwne. W tym samym roku otrzymał I nagrodę na Ogólnopolskim Konkursie na Grafikę w Łodzi. W 1971 r. wystawił 30 rycin na XI Biennale Sztuki w Sčo Paulo, za które otrzymał Złoty Medal. Prace w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie, Gabinetu Rycin "Albertiny" w Wiedniu, Bibliotheque Nationale w Paryżu i Tate Gallery w Londynie.