Schemat komunikacji - Inkubator nr 1. Rekonstrukcja nie-ludzkiej kultury

Elvin Flamingo (Jarosław Czarnecki) ur. w 1967 roku. Artysta sztuk wizualnych, wykładowca i prodziekan ds. Intermediów Wydziału Rzeźby i Intermediów Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Realizuje projekty intermedialne z pogranicza sztuki, biologii i technologii. Zajmuje się bio-artem, działaniami z obszaru sztuki performance, filmem, muzyką i akcjami w przestrzeni publicznej. Mieszka i pracuje w Gdańsku.

Studiował na Wydziale Malarstwa i Grafiki Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Gdańsku (obecnie Akademia Sztuk Pięknych) w latach 1987-1992. Otrzymał dyplom gdańskiej ASP w 2004 roku w pracowni prof. Jerzego Krechowicza. Był twórcą i liderem grup artystycznych m.in. „Onion Center Club” (1999-2001) i „A Taste of Honey” (2004-2005) tworzących muzykę eksperymentalną, jazz kakofoniczny oraz filmy eksperymentalne i muzyczne.

W 2008 zrealizował film paradokumentalny o improwizacji muzycznej „Small Spaces”, za który otrzymał nagrodę GOLD REMI (2009) na 42. Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Houston w USA.

W grudniu 2011 dzięki staraniom Flamingo, podczas remontu dworca PKP w Sopocie, ocalony został napis z nazwą miasta Sopot. Rok później, w oparciu o ten historyczny obiekt artysta zrealizował jedną ze swoich najważniejszych prac, która głośnym echem odbiła się w mediach i środowisku artystycznym. Projekt „Dwaj ludzie z napisem Sopot” (2011-2012) nawiązywał do słynnej etiudy filmowej „Dwaj ludzie z szafą” Romana Polańskiego oraz pracy o tym samych tytule autorstwa Jacka Adamasa i Pawła Althamera (2008). Początkowo realizacja Flamingo miała stać się filmem, jednak ostatecznie wystawiona została jako nieistniejący film zestawiony z czterech elementów złożonych z napisu Sopot, szafy na sopockiej plaży, tzw. cofki na Zatoce Gdańskiej oraz tytułu pracy. Wszystkie części stanowiące o integralności projektu, zgodnie z intencją autora miały uruchomić wyobraźnię odbiorców, zaś sam film, miał zaistnieć dzięki fantazji widzów. Za pracę tę, która miała swoją premierę na Gdańskim Biennale Sztuki (2012) Flamingo otrzymał nagrodę GRAND PRIX w postaci wystawy indywidualnej w Gdańskiej Galerii Miejskiej w 2014 roku.

Elvin Flamingo jest autorem, bodaj swojego najważniejszego, rozwijanego do tej pory projektu zapoczątkowanego w 2012 roku i przewidzianego do około 2034 roku o wspólnym tytule „Symbiotyczność tworzenia”. Praca oparta jest na hodowli egzotycznych mrówek i składa się z czterech części odwołujących się do destrukcji i tworzenia od nowa. Poszczególne elementy pracy to „Rekonstrukcja nie-ludzkiej kultury”, „Królestwo współcodzienności”, „Po człowieku. Biokorporacje” oraz „Walka podziemna”. Punktem wyjścia dla pracy jest z jednej strony filozofia Bruno Latoura, dowodzącego, że podział na naturę i kulturę nie istnieje, lecz jest wymysłem teoretyków. Z drugiej - szerokie zainteresowanie Flamingo biologią, jak również szereg innych inspiracji takich jak książka „Wymazywanie” Thomasa Bernharda i film o zalewaniu betonem jednego z największych mrowisk na świecie mających na celu zbadanie zwyczajów kolonii mrówek i sposobów ich zwalczania.

Kultury owadów żyją i budują swoje królestwa w zaprojektowanych przez autora habitatach. Mrówki żyją, pracują i umierają w zaopatrzonych w szyby inkubatorach, systemach szklanych kolb, rur i korytarzy tworzących przestrzenie systemowo zagospodarowane swoją działalnością. Hodowla i rozciągnięty w czasie projekt artystyczny zdaniem artysty ujawnia nieludzką kulturę w dwojakim znaczeniu. „Tworzoną przez nieludzi i nieludzką w sensie pejoratywnym”, czyli ukazującą ciemną stronę działań ludzkich.

„Człowiek zawsze stawia się na pozycji wyższej, tej pierwszej, nadrzędnej, i daje sobie prawo do tego, żeby zalewać, wymazywać, niszczyć” - tłumaczy Flamingo.

Życie i praca mrówek rejestrowane są w formie filmów, nagrań dźwiękowych i streamingów internetowych. Dźwięki emitowane przez mrówki, które są niesłyszalne dla człowieka, są przez Elvina Flamingo wielokrotnie wzmocnione, m.in. dzięki użyciu czułych mikrofonów kontaktowych. Często wykorzystywane są na koncertach artysty, m.in. w Narodowym Forum Muzyki we Wrocławiu w 2016. „Symultaniczna Hybryda Muzyki Improwizowanej z Bioartem (SHMIB)” jako projekt wizualno-muzyczny rozszerza ideę symbiotyczności. Muzyka tworzona wspólnie z Irkiem Wojtczakiem i zespołem Jaaa!, oparta jest m.in. na wzmocnionych stukrotnie dźwiękach emitowanych przez mrówki, wydawane przez ich narządy strydulacyjne - odpowiednik ludzkich narządów mowy. W projekcie SHMIB za wizualne elementy generatywne odpowiedzialne jest duo Infer.

„Symbiotyczność tworzenia” prezentowana była w różnych odsłonach, m.in. na Biennale Sztuki Mediów WRO, Test Exposure 2015 we Wrocławiu, gdzie uhonorowana została NAGRODĄ KRYTYKÓW. Poza tym w Kunsthal Aarhus w Danii, na seminarium Art&Science Conversations w Kassel w Niemczech, na wystawie „Kultury kultywowane” we Lwowie na Ukrainie,  na Biennale Mediations w Poznaniu, na Seminarium Latourowskim we Wrocławiu, na konferencji TEDx „Między gatunkami” w Gdyni, w Instytucie Sztuki Wyspa w Gdańsku, w Gdańskiej Galerii Miejskiej, na konferencji Biotech Solutions for Health and Environment (Wydział Biotechnologii UG), na wystawie Metabolizm Antropocenu w Centrum Sztuki WRO we Wrocławiu, w Exhibition Research Lab, John Moores University, Liverpool, UK, na Wydziale Biologii UG, w Zbrojowni Sztuki w Gdańsku oraz na Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Praca nominowana była do Nagrody Prezesa Rady Ministrów. Stała się również przedmiotem pracy naukowej Elvina Flamingo - pierwszej dysertacji doktorskiej z Bio-Artu w Polsce (2014). Promotorem był prof. Grzegorz Klaman.

Elvin Flamingo był stypendystą Ministra Nauki (2014) oraz stypendystą Ministra Kultury (2015).

Artysta jest twórcą filmu „Wytwórcy wyobraźni” (2015), według scenariusza Katarzyny Swinarskiej, którego premierę zaplanowano na rocznicę 70-lecia Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Praca zbudowana przede wszystkim w oparciu o wypowiedzi artystów-wykładowców gdańskiej uczelni opowiada o stanie ducha uczelni i jej pedagogów, kondycji, powinności i odpowiedzialności instytucji oraz jej ludzkich czynnikach, a także o wymianie wiedzy i doświadczeń między starszym i przyszłym pokoleniem artystów.

Za „Wytwórców wyobraźni” oraz pracę fotograficzną „Dzień 1119” (2015), Flamingo otrzymał  GRAND PRIX Triennale Sztuki 2016 w Państwowej Galerii Sztuki w Sopocie.

W roku 2016 Flamingo rozpoczął realizację projektu „My - Wspólny Organizm”, którego premiera miała miejsce w 2017 r. w Państwowej Galerii Sztuki w Sopocie. Istotą projektu są zależności pomiędzy habitatem biologicznym, wirtualną rzeczywistością (VR) oraz habitatem świetlnym. Projekt składa się z trzech części 1.„Ten widok ma potencjał” - zamieszkały przez kolonię dżdżownic, 2.„Wanitatywność” - w pełni generatywny habitat świetlny, oraz 3.„Fenotyp wirtualny” inspirowany krzesłem elektrycznym, na którym widz doświadcza w pełni generatywnego świata VR. Świat wirtualny wyposażony jest w cyfrowe syntezatory dźwiękowe, generujące przestrzeń soniczną na podstawie sygnałów z sensorów umieszczonych w części pierwszej. Część druga jest próbą zarysowania hipotetycznego habitatu bez identyfikowania jego przyszłego kolonizatora. Obserwujemy w niej w pełni generatywne zmiany świetlne uzależnione również od sygnałów wysyłanych z części pierwszej. Projekt został stworzony jako kolektyw Elvin Flamingo + Infer.

W roku 2017 projekt „My - Wspólny organizm” zdobył GRAND PRIX na Biennale Sztuki Mediów WRO, Draft systems 2017.