99 x A

KOZŁOWSKI Jarosław
W latach 1963-69 studiował malarstwo w PWSSP w Poznaniu. Dyplom otrzymał w 1969r. Od roku 1967 uczył rysunku i malarstwa. Obecnie jest profesorem w Poznaniu oraz Rijksakademie van Beeldende Kusten w Amsterdamie. W latach 1981-87 był rektorem PWSSP w Poznaniu. Profesor zwyczajny Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu oraz Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu (Wydział Artystyczno-Pedagogiczny w Kaliszu). Wykładał na Statens Kunstakademii w Oslo (1993-1997) oraz Rijksakademie van Beeldende Kunsten w Amsterdamie (1996–2004). Mieszka i pracuje w Poznaniu.Założyciel i kierownik Galerii Akumulatory 2 (1972-89), a w latach 1991-93 kurator programu Galerii i Kolekcji Centrum Sztuki Współczesnej, Zamek Ujazdowski w Warszawie.

Jest jednym z najwybitniejszych przedstawicieli nurtu konceptualnego w sztuce polskiej. Tworzy ilustracje, rysunki, obiekty oraz wykonuje performance. Traktuje sztukę jako obszar krytycznej i samokrytycznej analizy. W serii realizacji z lat 80-tych pt. "Mitologie Sztuki" zajmował się dekonstrukcją mitów narosłych wokół pojęcia sztuki, statusu artysty i ilustracji artystycznych. Na początku lat 90-tych powstały prace, które artysta sytuuje w alternatywnym terytorium sztuki, zwanym przez niego "trzecim kręgiem". We wszystkich pracach tej serii stosował jako materiał artystyczny przedmioty gotowe, rzeczy codziennego użytku, funkcjonalne. Artysta buduje swoje wypowiedzi za pomocą przedmiotów gotowych, które zostają wyjęte zarówno z kontekstu "rzeczywistości realnej" i pozbawione zarazem interpretacji, jakimi obdarzyła ich znaczeniowość sztuki. Ulegają transformacji, zmieniają się w wyrażenia, słowa tworzące nowy, absolutnie nieznany język.

Należy do czołowych twórców sztuki konceptualnej i autorów książek artystycznych. Inicjator międzynarodowej sieci artystycznej NET (1971) zaangażowany w ruch artystyczny Fluxus. W latach 60. i 70. zaliczany do najbardziej konsekwentnych konceptualistów. Zajmował się analityczną refleksją i badaniami lingwistycznymi oraz sztuką performance. W latach 80. zaczął realizować wielkie instalacje, w których podejmował wątki krytyczne wobec sposobów funkcjonowania kultury, m.in. serie prac poświęconych demitologizacjom sztuki. W latach 90. i w obecnej dekadzie autor szeregu spektakularnych instalacji, w których podejmuje problematykę obecności modernistycznych tradycji, społecznego i politycznego kontekstu sztuki.