Błogosławiący Chrystus

Figura błogosławiącego Chrystusa należy do cyklu kilku statuetek opracowanych przez Lamberta-Ruckiego. Tworzą go również przedstawienia świętych: Piotra, Jana, Jana Chrzciciela, Franciszka, Teresy z Avila i Marii z dzieciątkiem. W podobnym stylu realizował figurki świętych inny francuski rzeźbiarz, Artaud Dudeffant, współpracujący zresztą z tą samą paryską wytwórnią. Być może prace obu artystów, powstałe w podobnej stylistyce, były pomyślane jako jeden zespół. Znak wytwórni, w której odlewali Lambert Rucki i Dudeffant: `Cheret | Paris`, znajduje się na płaszczyźnie rzeźby. Cheret to nazwisko jej założyciela - Maurice`a Chéreta. W 1923 otworzył on w szóstej dzielnicy działające do dziś przedsiębiorstwo Cheret: Ateliers d`Art Liturgique.
Projekty, które polski artysta powierzył odlewni Chéreta oscylują między formami wywiedzionymi z rzeźby romańskiej i modernistycznymi uproszczeniami, wyprowadzonymi z kubizmu. Właśnie ten, zawieszony między tradycją a nowoczesnością styl, stał się szybko znakiem rozpoznawczym artysty. W "Błogosławiącym Chrystusie" daje on o sobie znać szczególnie wyraźnie w partii szat, których dekoracyjne, układające się w regularne łuki marszczenia przywodzić mogą tak XII-wieczne figury królów, jak i gęsto plisowane artdecowskie formy, obecne np. na portretowych rzeźbach Xawerego Dunikowskiego. Rzeźba nie imituje jednak form romańskich, ale interpretuje je i rozwija. Również ikonografia nie kopiuje dosłownie średniowiecznych wzorów, ale miesza je z motywami wywiedzionymi z popularnego nurtu XIX-wiecznej religijności (np. gest Chrystusa trzymającego swoje serca w otwartej dłoni).

Światowej sławy designer, malarz i rzeźbiarz polskiego pochodzenia. W 1911 roku ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Krakowie. Na stałe osiadł w Paryżu. W pierwszych latach pobytu we Francji dzielił pracownię z Modiglianim, przyjaźnił się z Mojżeszem Kislingiem i Chaimem Soutinem. W latach 30. był członkiem Związku Artystów Nowoczesnych (UAM) obok m.in. Le Corbusiera. W drugiej połowie lat 30. zrealizował kilkadziesiąt masek i serię rzeźb zainspirowanych wiejskim folklorem (Księżycowa postać, Bociany, Strach na wróble). Zajmował się także sztuką sakralna, wykonał m.in. Drogę krzyżową do kościoła św. Teresy w Boulogne. "Uproszczonym, wysmukłym sylwetkom nie brak melancholii i zadumania polskich świątków ludowych" - Joanna Sitkowska-Bayle.