Gorejące serce Jezusa

Figura Chrystusa prezentującego serce należy do ikonograficznych przedstawień najświętszego serca Jezusa. Zgodnie z nauką Kościoła rzymskokatolickiego Najświętsze Serce Jezusowe stanowi część fizycznego ciała wcielonego Boga, Drugiej Osoby Trójcy, jedynej posiadającej ciało ludzkie. Jest to "serce z ciała, które bije w boskiej piersi" [Dictionnaire de Spiritualité, tom II, s. 1023]. Choć sam kult Serca Jezusowego sięga korzeniami co najmniej późnego średniowiecza, to oficjalnie zatwierdzony został przez Kościół dopiero w roku 1765. W Biblii serce wzmiankowane jest przede wszystkim jako "serce człowieka". Słowa "serce" używa się zarówno w sensie dosłownym, jak i przenośnym. Jest ono wewnętrzną, duchową częścią człowieka; miejscem, w które Bóg patrzy i które przenika. Figura Chrystusa należy do cyklu kilku statuetek opracowanych przez Lamberta-Ruckiego. Tworzą go również przedstawienia świętych: Piotra, Jana, Jana Chrzciciela, Franciszka, Teresy z Avila i Marii z Dzieciątkiem. W podobnym stylu tworzył figurki inny francuski rzeźbiarz - Artaud Dudeffant, współpracujący zresztą z tą samą paryską wytwórnią. Być może prace obu artystów, powstałe w podobnej stylistyce, były pomyślane jako jeden zespół.
Stylistycznie figura oscyluje między formami wywiedzionymi z rzeźby romańskiej - strzelistość postaci, i modernistycznymi uproszczeniami wyprowadzonymi z kubizmu. Właśnie ten zawieszony między tradycją a nowoczesnością styl stał się szybko znakiem rozpoznawczym artysty. W prezentowanej rzeźbie daje on o sobie znać szczególnie wyraźnie w partii szat, których dekoracyjne, układające się w regularne łuki marszczenia przywodzić mogą zarówno XII-wieczne figury królów, jak i gęsto plisowane artdekowskie formy, obecne np. w portretowych rzeźbach Xawerego Dunikowskiego. Rzeźba nie imituje jednak form romańskich, ale interpretuje je i rozwija. Również ikonografia nie kopiuje dosłownie średniowiecznych wzorów, ale miesza je z motywami wywiedzionymi z popularnego nurtu XIX-wiecznej religijności (np. gest Chrystusa trzymającego swoje serce w otwartej dłoni). Lambert-Rucki zainteresował się sztuką sakralną dość późno, zbliżając się do czterdziestego roku życia. Aż do lat trzydziestych pozostawał w kręgu paryskiej awangardy, przyjaźnił się m.in. z Mojżeszem Kislingiem i Chaimem Soutinem, przez krótki czas dzielił pracownię z Amadeo Modiglianim. Właściwie przez całe lata dwudzieste tworzył w duchu kubizmu i współkształtował styl art déco.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.