Krucyfiks

Prezentowany "Krucyfiks" pokazuje w sugestywny sposób język wizualny wypracowany przez Jeana Lamberta-Ruckiego na przełomie lat 20. i 30. XX wieku. Rzeźba oscyluje między formami wywiedzionymi z plastyki romańskiej i modernistycznymi uproszczeniami, wyprowadzonymi z kubizmu. Gładkie płaszczyzny są kontrastowane z partiami pokrytymi rytmicznymi żłobieniami, szczególnie dobrze widocznymi w partii żeber i perizonium. Rzeźba może budzić skojarzenia ze specyficzną formułą art déco. To zresztą z tym nurtem artysta bywa najczęściej kojarzony.
Źródeł zainteresowania Jeana Lamberta-Ruckiego tematyką sakralną i mistycyzmem można szukać już w latach jego młodości. Wiadomo, że dorastający w Krakowie artysta był zafascynowany malarstwem Paula Gauguina. Na dużej wystawie Gauguina w Wiedniu w 1907 roku zaprezentowano kilka prac odnoszących się do religii i ikonografii chrześcijańskiej. Kilka innych płócien posiadał mieszkający w Poroninie Władysław Ślewiński. W Krakowie (jak pokazuje choćby przykład Witkacego) zainteresowanie francuskim artystą było niemal powszechne. Nie powinno dlatego dziwić, że - zdaniem niektórych historyków sztuki - Lambertem- Ruckim, udającym się do Paryża w 1911 roku, kierowała właśnie fascynacja sztuką wielkiego Francuza. Chociaż Lambert już od drugiej dekady XX wieku interesował się nie tylko syntetyzmem Gauguina, lecz także rzeźbą Afryki czy sztuką chrześcijańską, w jego twórczości inspiracje te stały się wyraźne dopiero w latach 30. Lambert-Rucki poświęcił się wtedy niemal całkowicie tematyce sakralnej. Do lat 30. pozostawał w kręgu paryskiej awangardy, przyjaźnił się m.in. z Kislingiem i Soutinem, dzielił pracownię z Modiglianim. Przez niemalże całe lata dwudzieste wyrabiał sobie opinię kubisty i współkształtował styl art déco - tak przynajmniej zapamiętała go francuska krytyka z tego okresu. Do przesilenia w twórczości artysty doszło około roku 1925. Sztuka Lamberta-Ruckiego ochładza się wtedy i upraszcza. Pojawiają się w niej tematy religijne. Krystalizują się zainteresowania artysty, które wcześniej dawały o sobie znać jedynie punktowo. Mistycyzm Gauguina, rzeźba czarnej Afryki, tradycja sztuki chrześcijańskiej - z którymi artysta miał kontakt przez całe swoje artystyczne życie - nagle objawiają się w jego pracach z niespodziewaną bujnością form. Lambert- Rucki zaczyna wystawiać swoje prace w Kanadzie i Stanach Zjednoczonych, zdobywa kilka zamówień na dekoracje budynków sakralnych. Dużo wystawia w Paryżu. Nie daje się równocześnie zaszufladkować jako artysta religijny i cały czas tworzy kompozycje w duchu kubizmu i Art Déco (wystawia je m.in. z młodym Le Corbusierem).
Lambert-Rucki odebrał edukację artystyczną na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Na stałe osiadł w Paryżu. W pierwszych latach pobytu we Francji dzielił pracownię z Modiglianim, przyjaźnił się z Mojżeszem Kislingiem i Chaimem Soutinem. W latach 30. był członkiem Związku Artystów Nowoczesnych (UAM) obok m.in. Le Corbusiera, z którym potem wielokrotnie wspólnie wystawiał. W drugiej połowie lat 30. zrealizował kilkadziesiąt masek i serię rzeźb zainspirowanych wiejskim folklorem. Zajmował się także nowoczesną sztuką sakralną i był jednym z jej pionierów we Francji. Jednym z jego najważniejszych dzieł tego typu jest "Droga krzyżowa" wykonana dla kościoła św. Teresy w Boulogne w północnej Francji.

Światowej sławy designer, malarz i rzeźbiarz polskiego pochodzenia. W 1911 roku ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Krakowie. Na stałe osiadł w Paryżu. W pierwszych latach pobytu we Francji dzielił pracownię z Modiglianim, przyjaźnił się z M. Kislingiem i E. Soutinem. W latach 30-tych zbył członkiem Związku Artystów Nowoczesnych (UAM) obok m.in. Le Corbusiera. W drugiej połowie lat 30-tych zrealizował kilkadziesiąt masek i serię rzeźb zainspirowanych wiejskim folklorem (Księżycowa postać, Bociany, Strach na wróble). Zajmował się także sztuką sakralna, wykonał m.in. Drogę krzyżową do kościoła św. Teresy w Boulogne. "Uproszczonym, wysmukłym sylwetkom nie brak melancholii i zadumania polskich świątków ludowych." - Joanna Sitkowska-Bayle


PODATKI I OPŁATY
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.