Obraz 1318 trumienny czyli adoracja o zmierzchu, 1989 r.

Jerzy Duda-Gracz uważany jest za naczelnego satyryka polskiego malarstwa. Od początku twórczości malował w stylu, który trudno porównać do jakiegokolwiek nurtu czy prac innego artysty. Z jednej strony był kontynuatorem realistycznego malarstwa dziewiętnastowiecznego i tradycji symbolizmu, z drugiej - jego przedstawienia są poddane groteskowej deformacji, nacechowane gorzką refleksją nad współczesnością.

Artysta był bacznym obserwatorem życia na polskiej prowincji, przy czym jego obrazy nigdy nie prezentują swojskiej idylli, ale bezlitośnie obnażają i obśmiewają ludzkie słabości, zacietrzewienia i przywary. Choć Duda- -Gracz znany jest z cykli scen rodzajowych i portretów, był też malarzem zafascynowanym pejzażem, który przewija się w większości jego obrazów. Duda-Gracz był wprawdzie autorem bardzo charakterystycznych wizji, ale często w jego pracach pojawiają się znajome motywy, zapożyczone m.in. z historii i religii. W kompozycję prezentowanej pracy artysta wplótł niezwykle rozpoznawalny element ze słynnego dzieła Rembrandta, zatytułowanego "Rozpłatany wół". Podobnie jak u holenderskiego siedemnastowiecznego malarza, w obrazie Dudy-Gracza wisząca tusza wołowa gra pierwsze skrzypce w kompozycji, wyraźnie odstając od ciemnego tła. Jednakże u polskiego artysty wół nie znajduje się u rzeźnika, ale zdaje się zwisać z nieboskłonu, otoczony wiejskim krajobrazem. Obecność przygarbionej kobiety w rogu obrazu sprawia, że cała kompozycja nieodparcie kojarzy się z przedstawieniami ukrzyżowanego Chrystusa opłakiwanego przez matkę. Tytuł obrazu oraz fakt, iż jest on portretem trumiennym, potwierdzają zasadność tego porównania. Wątek religijny zajmuje ważne miejsce w tematyce podejmowanej przez Dudę-Gracza. W niektórych pracach jest on zaczerpnięty z tradycji żydowskiej, najczęściej jednak artysta sięgał do ikonografii chrześcijańskiej. Dudę-Gracza fascynował nie tylko obrządek katolicki w prowincjonalnym ujęciu, ale też niewyjaśnione zagadnienia ze sfery sacrum. Artysta jednocześnie podchodził do religijności satyrycznie i był zafascynowany tajemnicą wiary i mistycyzmem. Portrety trumienne, wielokrotnie pojawiające się motywy ukrzyżowania i piety świadczą o wpływie, jaki wywarło na artyście dzieciństwo spędzone pod Jasną Górą. O swoim związku z rodzinnym miastem artysta mówił: "…Częstochowa była na swój sposób dobra i na swój sposób piękna. Dlatego pozostała moja - nigdy się jej nie wstydziłem i nie zaparłem, bo ona przecież jest we mnie. Noszę ją w sobie, co udowadniam światem moich obrazów. Zawsze byłem jej, dlatego nie wracam do niej jak syn marnotrawny, lecz jak stary, sentymentalny włóczęga, który po latach miałby ochotę wtulić się w ramiona pierwszej miłości, nie pamiętając żadnych okaleczeń serca i duszy. Wracam do niej, ujawniając swoje przywiązania i swój prowincjonalizm, chociaż jest to przyznanie może spóźnione i trochę anachroniczne, bo nie przystające do błyskawicznie zmieniającej się dzisiaj Częstochowy".

Swój warsztat malarski Duda-Gracz oparł o fascynację twórczością takich mistrzów polskiego malarstwa, jak Józef Chełmoński, Maksymilian Gierymski czy Jacek Malczewski. Artysta malował cienkimi warstwami farby, akcentując ślady pędzla, przy każdym cyklu malarskim stosując indywidualne rozwiązania kolorystyczne: od ostrych kontrastów po barwy pastelowe. Postacie ludzi są zazwyczaj zdeformowane, a ich najbardziej charakterystyczne cechy zostają wyolbrzymione. Groteskowe przedstawienia postaci spotykają się w obrazach Dudy-Gracza z wiernie oddanym pejzażem - to połączenie sprawia, że prześmiewcze ujęcie ludzi jest u artysty jeszcze tak bardzo dobitne.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.