Zestaw trzech prac z cyklu Pejzaż polski, 1992 r.

Artysta określany jako "wnikliwy satyryk" o ostrym programie publicystyczno-moralizatorskim. Malował głównie sceny rodzajowe, ukazujące w karykaturalny sposób ludzkie wady, zabobony, kompleksy, lęki. Jednym z najważniejszych miejsc była dla artysty Częstochowa, jego rodzinne miasto, która od samych początków twórczości dostarczała mu sposobności obserwacji zachowań ludzkich. Artysta był także niedoścignionym mistrz pejzażu, który odgrywał bardzo dużą rolę w jego twórczości. Duda-Gracz przedstawiał krajobrazy stron rodzinnych, a także miejsca, które były dla niego szczególnie ważne i do których wielokrotnie wracał, jak m.in. Brzegi i Nadrzecze.
W 1969 r. otrzymał dyplom na Wydziale Grafiki w Katowicach. W 1984 r. jego prace wystawiane były na weneckim Biennale Sztuki. W swej twórczości często posługiwał się pastiszem, groteską, karykaturą postaci ludzkich. Tworzył sceny rodzajowe, oparte na tradycji malarskiego surrealizmu i ekspresjonizmu. Jego obrazy znajdują się w kolekcjach czołowych Muzeów Narodowych (Kraków, Warszawa, Gdańsk, Poznań) a także w Muzeum Sztuki w Łodzi.