AKT XI, 1950

Urodzony na Podolu, edukację artystyczną rozpoczął w latach 1910-1913 w pracowniach I. Bolszakowa i K. Juona w Moskwie, studiując równolegle prawo. W okresie 1913-1914 kontynuował naukę w rządowej Szkole Zachęty Sztuk Pięknych i na prywatnych kursach J. Lansere'a i K. Somowa w Petersburgu. W latach 1915-1921 kształcił się w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Wojciecha Weissa. Obrazy pokazywał na ekspozycjach Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka" (1918, 1921) i Formistów (1919, 1921, 1922). W 1918 r. zaczął prowadzić Wolną Szkołę Malarstwa i Rysunków Ludwiki Mehofferowej w Krakowie, którą kierował do 1931 r. W latach 1921-1923 kontynuował studia malarskie w Paryżu jako stypendysta rządu francuskiego. Więzy przyjaźni łączyły go z Tadeuszem Makowskim, Janem Rubczakiem i Wacławem Zawadowskim; utrzymywał też kontakty z marszandem Leopoldem Zborowskim.
Uczestniczył w wielu prezentacjach sztuki polskiej za granicą organizowanych przez Towarzystwo Szerzenia Sztuki Polskiej wśród Obcych, m.in. w Wiedniu (1928), Brukseli (1928, 1929), Hadze (1929), Wenecji (XIX Biennale 1934; 1960), Berlinie, Düsseldorfie, Kolonii i Monachium (1935). W 1945 r. został mianowany profesorem krakowskiej ASP.

Wydobywał kolorystyczne niuanse z wąskiej gamy barw pokrewnych; stosował subtelne gradacje tonów, głównie szarości i bieli, zbliżając się do monochromatyzmu. Przywiązywał wagę do kompozycyjnej struktury obrazu.