WIDOK NA WAWEL I KLASZTOR NORBERTANEK

Malarz, pedagog (nauczyciel rysunków w gimnazjach krakowskich, profesor prywatnej Wolnej Szkoły Rysunku i Malarstwa, którą założył w 1923 i prowadził do 1935 oraz w ASP w Krakowie), conek grup Jednoróg i Zwornik. Studiował malarstwo początkowo w Moskwie i Petersburgu, a w latach 1915-21 był uczniem W. Weissa w krakowskiej AS P. Lata 1921-23 spędził w Paryżu. Osiadł później w Krakowie, skąd wyjeżdżał jeszcze kilkakrotnie do Paryża. Odbył również podróże do Włoch, Jugosławii i Wielkiej Brytanii. Od 1918 r. brał udział w wystawach, współpracował również z tygodnikiem "Maski", dla którego wykonywał rysunki i litografie. Malarstwo Fedkowicza ulegało początkowo różnym wpływom i przemianom. Kontakty z Formistami, z którymi wystawiał w 1919 r., pozostawiły ślad w jego obrazach z lat 1919-21. Jednak dominującą rolę w dojrzałej twórczości artysty odegrały zainteresowania kolorystyczne, które dosy w pełni do głosu po 1927 r. Kolor stał się zasadniczym tworzywem jego obrazów, spychającym rolę przedmiotu na plan dalszy. Pejzaże i martwe natury Fedkowicza utrzymane są zazwyczaj w ciepłych, delikatnych, nieco zgaszonych tonacjach, zbudowane zarówno z kolorów prawie czystych, jak i subtelnych pół i ćwierćtonów. Charakterystyczna jest faktura tych płócien (zwłaszcza po 1934 r.) o chropowatych powierzchniach, powstałych w wyniku zagęszczenia warstw i smug koloru, ulubionych przez malarza odcieni różu, czerwieni, barwy żółtej, błękitu i zieleni. Malował pejzaże, martwe natury i portrety.