Okno, 1994 r.

WYSTAWIANY:
- Jerzy Kałucki. Obrazy, Starmach Gallery, Krakow, listopad 1996


Jerzy Kałucki jest twórcą zarówno obrazów, jak i instalacji, które od wielu już dekad stanowią pole eksplorowania zagadnień przestrzeni oraz form odczuwania jej obecności. Zaliczany jest do artystów reprezentujących szeroko rozumiany konstruktywizm – począwszy od Kobro i Strzemińskiego, aż po twórców zrzeszonych wokół Galerii Foksal i Krzysztofory, miejsca, które pozostawało najbliższe światopoglądowo Kałuckiemu. Pierwsze geometryczne kompozycje Kałuckiego powstały jeszcze w czasie jego studiów. Z pracami wybitnych awangardzistów, którzy inspirowali jego twórczość, takich jak Rodchenko, Lissitzky czy Malewicz, zetknął się wówczas jedynie poprzez reprodukcje. Tym, co wyróżniało jednak artystę, było porzucenie idei zaprzęgania sztuki do roli narzędzia służącego zmianie rzeczywistości. Artysta od 1976 związany był z Grupą Krakowską, której członkowie dawali wyraz różnym postawom. Ich otwartość na poszukiwanie nowych rozwiązań utwierdziła Kałuckiego w przekonaniu, że jedyną rolą artysty jest tworzenie najlepiej jak można, nie rezygnując ze swoich przekonań i intuicji. Dzięki temu malarz wypracował charakterystyczny styl, bazujący na języku abstrakcji, poddanym jednak indywidualizacji oraz angażującym wyobraźnię odbiorcy.
Prezentowana praca nawiązuje do realizacji z nurtu neoplastycyzmu autorstwa Mondriana. Kałucki po latach wspominał: „Pierwsze samodzielne próby malarskie podjąłem pod wrażeniem odkrycia neoplastycyzmu, a w szczególności Pieta Mondriana. (...) Był rok 1955. Myślę, że olśniła mnie wtedy nowa dla mnie, wspaniała jasna forma, o filozoficznej wykładni tych dzieł miałem ogólnikowe pojęcie. Jednak zawarty w nich ładunek metafizycznego napięcia był dostatecznie silny i to zdecydowało o moim zachwyceniu tą sztuką” (Jerzy Kałucki, Spojrzenie na twórczość, [w:] Bożena Kowalska, W poszukiwaniu ładu. Artyści o sztuce, Katowice 2001, s. 91).
Artysta mawiał, że sztuka sytuuje się w miejscu przecinania się tego, co realne, oraz tego, co fikcyjne, będące wytworem wyobraźni. Operowanie modułem, geometrią nie implikuje sztuki oschłej, bazującej jedynie na empirycznych doznaniach. Według Kałuckiego dzieła bazujące na geometrycznych formach także są w stanie angażować ludzkie emocje i wyobraźnię. Obcowanie ze sztuką może być aktywnością, w której do głosu dochodzi zarówno nasze codzienne doświadczenie otaczającego nas świata, jak i fikcja będąca tworem naszej imaginacji. Zdaniem artysty każde dzieło posiada nie tylko swoją fizyczność, gdyż jego dopełnienie i kontynuacja zawsze znajdują się w umyśle widza w trakcie percepcji, przy czym wykreowana przez twórcę przestrzeń nie może zostać doświadczona empirycznie. Jednocześnie Kałucki zachęca widza do projektowania szkicu, obrazu i przełożenia ich na trójwymiarowy byt w głowie patrzącego. Jego prace mają być asumptem do kreatywnego myślenia, w którym geometria narzuca pewne zasady postępowania.
Kompozycje Kałuckiego są zarazem odbiciem jego skłonności ku racjonalizacji i kalkulacji, co przejawia się w zredukowanej formie i oszczędności kompozycji, jak i potrzeby poszukiwań artykulacji emocji poprzez barwę. Pierwsze płótna utrzymane były w czerni i bieli, jednak już w latach 70. artysta zaczął zestawiać ze sobą figury mieniące się feerią barw. Geometria jest narzędziem, które w pełni pozwala eksplorować najważniejszy wątek jego twórczości, czyli przestrzeń, jednak czyni to w sposób precyzyjny, pozbawiony sentymentalizmu. Podobnie jak Wassily Kandinsky czy Aleksander Skriabin, dążył do powołania dzieła, które poruszałoby nie tylko zmysł wzroku, ale także było w stanie oddziaływać na słuch czy powonienie oraz ewokować głębokie emocje.

W latach 1951-57 studiował na ASP w Krakowie malarstwo i scenografię pod kierunkiem Zygmunta Radnickiego i Andrzeja Stopki. Od 1981 prowadzi pracownię malarstwa na poznańskiej PWSSP. Jest autorem licznych scenografii teatralnych i telewizyjnych. W 1959 roku zaczął wystawiać swe prace malarskie. Od 1976 jest członkiem reaktywowanej Grupy Krakowskiej. Wystawiał również w krakowskiej Galerii Krzysztofory: np. "Pokaz obrazu odcinka luku o promieniu r=1970 cm". Oprócz malarstwa i scenografii uprawia rysunek, grafikę, zajmuje się działaniami przestrzennymi - instalacjami. Jerzego Kałuckiego często określa się, jako "filozoficznego konstruktywistę", a sam chętnie powołuje się na kontynuatora malarstwa zapoczątkowanego przez Kazimierza Malewicza.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.