Odwrót spod Moskwy, 1935 r.

"Ciamcio zupełnie korekt, w Warszawie wytrzeszczał oczy na kobiety na ulicy. W Zakopanem za Jurkiem przepadają się wszyscy i robi sobie reputację w prawdzie trochę rozpuszczonego , ale okropnie miłego, sympatycznego i i wyjątkowo sprytnego chłopca, tylko ręce ciągle w kieszeniach trzyma i papierosy ćmi, panienki przepadają się za nim, chociaż traktują go per Jurek."

Wojciech Kossak, Listy do żony i przyjaciół, oprac. K. Olszański, Kraków 1985, t. I s. 688.

Wyrozumiało-ironiczny ton z jakim Wojciech Kossak wypowiadał się o swoim nastoletnim "ciamciu", Jerzym w latach trzydziestych XX wieku musiał być już tylko mglistym wspomnieniem. Czterdziestokilkuletni Jerzy był już wtedy malarzem uznanym i niezależnym. To on właściwie utrzymywał rodzinny majątek - Kossakowkę. Kolorystyka jego prac znacznie odbiegała w tym czasie od ugładzonych, pastelowych prac ojca. Nie tylko tonacja obrazów, ale także rysunek i dukt pędzla pozwalają rozróżnić sztukę malarzy z dwóch pokoleń rodziny.
W latach trzydziestych sztuka Jerzego Kossaka oscylowała głownie wokół współczesnej tematyki. Od 1934 roku malarz kontynuował epopeję legionową i zebrał kilka państwowych zamówień. Po śmierci Józefa Piłsudskiego w maju 1935 roku namalował alegoryczny, przedstawiający marszałka obraz. Z tego samego okresu pochodzi jedno z czołowych dzieł artysty "Zmiana pozycji artylerii gen. Bema pod Ostrołęką".