Szarża szwoleżerów w Somosierze, 1945 r.

Jerzy Kossak to przedstawiciel wielkiej malarskiej dynastii. Artysta dojrzewał w orbicie elity intelektualnej Krakowa. Od najmłodszych lat uczył się warsztatu w pracowni dziadka - Juliusza oraz ojca - Wojciecha. Malarz kontynuował wielką tradycję sztuki XIX wieku - malarstwa historycznego i batalistycznego nawiązującego do mitów polskiego oręża. Artyści doby zaborów przedstawiali radosne chwile narodowych zwycięstw, malując „ku pokrzepieniu serc”. Niekiedy obrazowali bitwy przegrane, próbując naświetlić złożoność historii.
Jerzy Kossak konkretne motywy zapożyczał ze sztuki swojego ojca. Podobnie jak Wojciech zrealizował serię obrazów przedstawiających szarżę trzeciego szwadronu 1. Pułku Szwoleżerów Gwardii Cesarskiej, która miała miejsce 30 listopada 1808 roku. Dzięki bohaterskiemu atakowi nieco ponad 100 polskich szwoleżerów wąwóz Somosierra stanął otworem przez wojskami Napoleona, co umożliwiło im marsz na Madryt. Polacy w ciągu kilku minut rozgromili kilka tysięcy żołnierzy hiszpańskich, a ich akcja stała się jedną z żywotnych legend polskiego oręża XIX stulecia. Kossakowie, tworząc dzieła związane z Somosierą, nawiązywali do wielkich malarzy przeszłości, którzy podejmowali ten sam temat: Horacego Verneta, Januarego Suchodolskiego czy Piotra Michałowskiego.

Jerzy Kossak kształcił się od najmłodszych lat w pracowni dziadka - Juliusza oraz ojca - Wojciecha. Na początku lat 20. XX wieku. Jerzy wraz z ojcem podróżował po dworach Wielkopolski, gdzie portretował tamtejsze ziemiaństwo. Obrazy Jerzego Kossaka (tak, jak jego dziadka i ojca) do dziś cieszą się dużym powodzeniem. Artysta podejmował tematykę bliską tęsknotom i sentymentom polskiego odbiorcy, utrwalał mit legionów polskich i zwycięskiej wojny z bolszewikami, malował także sceny rodzajowe z motywami trudów ułańskich, koni, spotkań żołnierzy i dziewcząt.