U Szymona Faryzeusza, 1957 r.

Był jedną z najciekawszych indywidualności w łódzkim środowisku artystycznym i najbardziej cenionym reprezentantem Grupy (Malarzy) Realistów. Studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi. Tworzył w duchu postimpresjonizmu, pojawiło się również kilka prac propagandowych, utrzymanych w konwencji tradycyjnego realizmu. W latach 1955-1958 uległ urokowi dawnej Łodzi i namalował szereg lirycznych pejzaży, przedstawiających fragmenty miasta. Powstała również grupa prac ukazująca autoironiczny stosunek artysty do samego siebie, co objawiło się w serii metaforycznych autoportretów. Artysta zdobył złoty medal na Światowym Festiwalu Młodzieży i Studentów w roku 1959 w Wiedniu. Wielki sukces odniósł na Biennale Sztuki w Sao Paulo w 1967 r.