Żydzi

W różnorodnej twórczości Jerzego Krawczyka tematyka żydowska zajmuje ważne miejsce. Malarz namalował wiele obrazów przedstawiających polską prowincję - żydowskie miasteczka zamieszkane przez wymizerowanych nieszczęśników. Prezentowany obraz, poprzez ustawienie ludzi blisko siebie, może nasuwać skojarzenia ze słynną "Przesyłką bez wartości" (1964). Oczy większości postaci przedstawionych na prezentowanym obrazie są zamknięte. Stoją, wydaje się jednak, że to nie sen zamknął im oczy.
Krawczyk studiował w łódzkiej Szkole Rysunku i Malarstwa Szczepana Andrzejewskiego. W 1938 roku otrzymał stypendium Zarządu Miejskiego w Łodzi, dzięki któremu wyjechał do Wiednia, aby tam kontynuować naukę. W okresie okupacji przebywał w niewoli w Dortmundzie. W 1945 zadebiutował na pierwszej wystawie okręgowej w Ośrodku Propagandy Sztuki i został przyjęty do Związku Polskich Artystów Plastyków. Podjął studia w pracowni Leona Ormezowskiego w PWSSP, które jednak wkrótce przerwał. W 1947 rozpoczął pracę jako rysownik w Zakładzie Anatomii Prawidłowej Akademii Medycznej w Łodzi, gdzie zatrudniony był do końca życia. Wiele wystawiał, prezentując swoje obrazy na licznych ekspozycjach zbiorowych jak i indywidualnych w kraju i zagranicą. Od 1962 brał udział w ogólnopolskich wystawach malarzy realistów w warszawskiej Zachęcie. W 1967 reprezentował Polskę na Międzynarodowym Biennale Sztuki w São Paulo. Krawczyk uważany jest za czołowego przedstawiciela tak zwanej łódzkiej szkoły realizmu. Malował programowo antyestetyczne, ironiczne kompozycje o wyraźnej dominancie elementów literacko-anegdotycznych. Jego obrazy znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Gdańsku, Krakowie, Poznaniu, Szczecinie, Warszawie i we Wrocławiu, Muzeach Okręgowych w Bydgoszczy, Chełmie, Rzeszowie i Toruniu, Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Historii Miasta Łodzi i innych oraz w wielu kolekcjach prywatnych.

Był jedną z najciekawszych indywidualności w łódzkim środowisku artystycznym i najbardziej cenionym reprezentantem GRUPY (MALARZY) REALISTÓW. Studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi. Tworzył w duchu postimpresjonizmu, pojawiło się również kilka prac propagandowych, utrzymanych w konwencji tradycyjnego realizmu. W latach 1955-1958 uległ urokowi dawnej Łodzi i namalował szereg lirycznych pejzaży, przedstawiających fragmenty miasta. Powstała również grupa prac ukazująca autoironiczny stosunek artysty do samego siebie, co objawiło się w serii metaforycznych autoportretów. Artysta zdobył złoty medal na Światowym FESTIWALU MŁODZIEŻY I STUDENTÓW w roku 1959 w Wiedniu. Wielki sukces odniósł na BIENNALE SZTUKI W SAO PAULO w 1967 roku. Studiował w łódzkiej Szkole Rysunku i Malarstwa S. Andrzejewskiego. W 1938 roku otrzymał stypendium Zarządu Miejskiego w Łodzi, dzięki któremu wyjechał do Wiednia aby tam kontynuować naukę. W okresie okupacji przebywał w niewoli w Dortmundzie. W 1945 zadebiutował na pierwszej wystawie okręgowej w Ośrodku Propagandy Sztuki i został przyjęty do Związku Plastyków. Podjął studia w pracowni Leona Ormezowskiego w PWSSP, które jednak wkrótce przerwał. W 1947 rozpoczął pracę jako rysownik w Zakładzie Anatomii Prawidłowej Akademii Medycznej w Łodzi, gdzie zatrudniony był do końca życia. Wiele wystawiał, prezentując swoje obrazy na licznych wystawach zbiorowych jak i indywidualnych w kraju i zagranicą. Od 1962 brał udział w ogólnopolskich wystawach malarzy realistów w warszawskiej Zachęcie. W 1967 reprezentował Polskę na Międzynarodowym Biennale Sztuki w Sao Paulo. Krawczyk uważany jest za czołowego przedstawiciela tak zwanej łódzkiej szkoły realizmu. Malował programowo antyestetyczne, ironiczne kompozycje o wyraźnej dominancie elementów literacko-anegdotycznych. Jego obrazy znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Gdańsku, Krakowie, Poznaniu, Szczecinie, Warszawie i Wrocławiu, Muzeach Okręgowych w Bydgoszczy, Chełmie, Rzeszowie i Toruniu, Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Historii Miasta Łodzi i innych oraz w wielu kolekcjach prywatnych. Kształcił się w łódzkiej Szkole Rysunku i Malarstwa Szczepana Andrzejewskiego, następnie w Akademii wiedeńskiej. Okres okupacji spędził w niewoli w Dortmundzie. Po wojnie osiadł w Łodzi. Brał udział w wystawach plastyki polskiej w kraju i za granicą.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.