ZAKOPANE-HARENDA, 1949

Malarz-kolorysta. W latach 1945-1950 studiował malarstwo w krakowskiej ASP u Zbigniewa Pronaszki, u którego w 1952 r. uzyskał dyplom. W 1954 r. został pedagogiem tamże, w 1982 docentem, a w 1989 profesorem. Od 1967 r. nauczał w katedrze Wacława Taranczewskiego. Maluje m.in. pejzaże i martwe natury w technice olejnej i akwareli. Swoje prace prezentował na Salonach krakowskiego TPSP oraz na wielu wystawach w kraju i za granicą. Miał wystawy indywidualne m.in. w TPSP (1973) i BWA (1978) w Krakowie. Jego prace znajdują się m.in. w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie. Obok malarstwa sztalugowego zajmował się także malarstwem monumentalnym. W ASP prowadził pracownię projektowania malarstwa w architekturze, którą objął po Janinie Kraupe. Wykonał około 40. polichromii i 100. witraży w kościołach polskich. Niniejszy obraz powstał w końcowym okresie studiów artysty.