Bukowina V, 1969-1970 r.

POCHODZENIE:
- Kunshandel Siau, Amsterdam
- kolekcja prywatna, Gent

WYSTAWIANY:
- Tentoonstelling schilderijen van Jerzy Mierzejewski, Kunsthandel Siau, Amsterdam, 8-30.04.1972

LITERATURA:
- Tentoonstelling schilderijen van Jerzy Mierzejewski, katalog wystawy, Kunsthandel Siau, Amsterdam 1972, poz. 20, (il.)

„Nawet gdy korzysta się ze swego wnętrza korzysta z natury, z życia emocjonalno-uczuciowego, które jest przecież czystą naturą. Dlatego nie istnieje coś takiego jak obraz abstrakcyjny. Ten termin jest absurdalny. Spójrz na podłogę, na słoje w deskach i masz obraz abstrakcyjny”.
Jerzy Mierzejewski

Jerzy Mierzejewski urodził się w rodzinie od pokoleń zajmującej się różnymi dziedzinami sztuki. Jego ojciec, Jacek Mierzejewski (1883-1925), również był malarzem, szczególnie popularnym w okresie międzywojnia. Artysta wspominał swoje dzieciństwo na wsi jako upływające w atmosferze nabożnej ciszy wokół śmiertelnie chorego ojca. Na wsi, blisko natury, spędził również lata wojny, dlatego też przyroda w jego świadomości kojarzyła się z azylem, ale także nostalgią i przemijalnością. Jako syn malarza przez długi czas poszukiwał własnego stylu, który finalnie okazał się formą pogodzenia tradycji przed i powojennej, figuracji z abstrakcją oraz koloryzmu z awangardą. Prace Jerzego Mierzejewskiego zostały zaprezentowane szerszej publiczności dopiero w latach 90., niemal cztery dekady po odebraniu dyplomu. Artysta rozpoczął studia na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych w 1937 roku, z powodu wojny ukończył je niemal po dwudziestu latach. W 2 poł. lat 40. zamiast na samej twórczości, skupił się na działalności organizacyjnej, oraz, jak wielu artystów, zajmował się odtwarzaniem architektonicznych dekoracji dla zniszczonej Warszawy. Wraz z bratem malarzem, Andrzejem Mierzejewskim (1915 - 1982), założył „Zespół 12”, który realizował projekty sztuki użytkowej i dekoracyjnej.
W latach 40., jako jeden z nielicznych twórców w Polsce, zaczął eksperymenty z nowymi mediami – realizował filmy dokumentalne i artystyczne. Tworzył również teksty teoretyczne, poświęcone jego obserwacjom dotyczącym przeplatania się medium filmu i malarstwa. W kolejnej dekadzie rozpoczął pracę w roli pedagoga w łódzkiej PWSTiF, gdzie również wykładał rolę rysunku i plastyki w filmie. Zaangażowanie w pracę na uczelni owocowało awansami i pełnieniem roli prorektora sztuki. W okresie tym artysta dużo podróżował, wykładał w Belgii, odwiedził Anglię, Francję, Stany Zjednoczone, zaś po 1975 roku przeprowadził się do Holandii. Pobyt w każdym z tych krajów okazywał się ważnym źródłem inspiracji, umożliwiającym artyście odkrycie własnego języka artystycznego, będącego połączeniem jego zainteresowania malarstwem Fra Angelico, Ingresa oraz Cézanne’a. Autor mawiał, że żaden artysta nie tworzy w odosobnieniu, wpływy i zapożyczenia są czymś całkowicie naturalnym, jednak powinny wynikać z osobistej fascynacji i głębokiego przeżycia. Jego prace są peanem na cześć natury, ujętej w sposób zwięzły, niemalże surowy. Mierzejewski wierzył, że udany obraz to taki, który stanowi wypadkową pracy intelektualnej, świadomości warsztatowej dotyczącej światłocienia, konstrukcji kompozycji, a także uczucia. Artysta mawiał, że malował to, czego mu braknie na co dzień, czyli uczucia ciszy, spokoju i syntezy. Dewiza ta czyni jego prace niezwykle charakterystycznymi. Przygaszone kompozycje zachwycają prostotą rozwiązań formalnych, mistrzowskim operowaniem kolorem oraz nastrojem melancholii i spokoju.
Na jego płótnach widoczne jest doświadczenie pracy z filmem, konstruowanie kadrów, jakby zatrzymanych w suspensie. Zajmowały go kwestie konstrukcji przy pomocy podstawowych środków. Jego prace to poszukiwanie kwintesencji rzeczy, które obdzierał z nadmiernej dekoracyjności. Widoczne są wpływy kubistów i geometryzacja elementów kompozycji. W obrazie „Bukowina” zarys lasu upodobnia się do trójkątów, dachy chaty układają się w nieregularne prostokąty, zaś pagórki na dalszym planie okalają całość, tworząc złudzenie sklepienia otulającego całą dolinę. Powierzchnia przypomina patchwork subtelnie utkany z plam barwnych o starannie dobranych odcieniach błękitów, brązów i zieleni. Praca pomimo ograniczonej, chłodnej palety barwnej zdają się emanować delikatnym, rozproszonym światłem. Mierzejewski nigdy nie malował w plenerze, wolał odmalowywać metafizyczne pejzaże, które nie mają źródła w skrupulatnej obserwacji, lecz dojrzewają w samym twórcy, projektującym na płótno swoje emocje, skryte potrzeby i obawy.

W latach 1937-39 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, w pracowni prof. Mieczysława Kotarbińskiego. Dyplom uzyskał w 1956 r. W latach 1944-46 uczestniczył w organizacji i pierwszych wystawach Związku Polskich Artystów Plastyków, w latach 1954-60 był prezesem sekcji malarskiej Związku w Warszawie. Związany był również z Wyższą Szkołą Teatralną i Filmową w Łodzi, gdzie pełnił funkcję dziekana Wydziału Operatorskiego, Wydziału Reżyserii, a także prorektora. W 1976 roku został mianowany profesorem nadzwyczajnym, a w 1990 profesorem zwyczajnym. Przez długi czas przebywał za granicą, wiele wystawiał w Stanach Zjednoczonych, Holandii, Belgii, Niemczech, między innymi na wystawie "The Selective Eye" w Grown Tower Gallery w Los Angeles (1970), gdzie obok prac J. Mierzejewskiego eksponowane były dzieła Picassa, Chagalla, Braque'a. Pod koniec lat 80. artysta powrócił na stałe do Polski. W 1997 był laureatem Nagrody im. J. Cybisa. W 2004 roku w Muzeum Narodowym w Warszawie odbyła się duża wystawa Mierzejewskich - Jerzego, jego brata, Andrzeja oraz ich ojca, Jacka. W 2006 roku Jerzy Mierzejewski otrzymał tytuł Doktora Honoris Causa PWSFTviT w Łodzi.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.