Oko, 1974 r.

Malarskie fascynacje artysty obejmowały m.in. twórczość Fra Angelico, Ingres`a, Cézanne`a, a z Polaków - Mieczysława Janikowskiego. Uczył się od nich skupienia na motywie, powściągliwości, prostoty, która - jak przyznawał - urzekała go. Znajdował upodobanie w tym, co monumentalne. Intrygowały go sposoby konstruowania obrazu przy pomocy niezbędnych tylko elementów, dążenie do zwięzłości.

W latach 1937-1939 studiował w ASP w Warszawie, w pracowni prof. Mieczysława Kotarbińskiego. Dyplom uzyskał w 1956 r. W latach 1944-1946 uczestniczył w organizacji i pierwszych wystawach Związku Polskich Artystów Plastyków, w latach 1954-1960 był prezesem sekcji malarskiej Związku w Warszawie. Związany był również z Wyższą Szkołą Teatralną i Filmową w Łodzi, gdzie pełnił funkcję dziekana Wydziału Operatorskiego, Wydziału Reżyserii, a także prorektora. W 1976 r. został mianowany profesorem nadzwyczajnym, a w 1990 r. profesorem zwyczajnym. Przez długi czas przebywał za granicą, wiele wystawiał w Stanach Zjednoczonych, Holandii, Belgii, Niemczech, między innymi na wystawie "The Selective Eye" w Grown Tower Gallery w Los Angeles (1970). Pod koniec lat 80. artysta powrócił na stałe do Polski. W 1997 był laureatem Nagrody im. J. Cybisa. W 2004 r. w Muzeum Narodowym w Warszawie odbyła się duża wystawa Mierzejewskich - Jerzego, jego brata, Andrzeja oraz ich ojca, Jacka. W 2006 r. Jerzy Mierzejewski otrzymał tytuł Doktora Honoris Causa PWSFTviT w Łodzi.