Abstrakcja, 1969 r.

POCHODZENIE:
bezpośrednio od artysty


Jeżeli tak mało wagi przywiązywałem (i przywiązuję) do optycznej "warstwy" moich malowideł abstrakcyjnych, to czymże właściwie one są dla mnie? W dużym stopniu zabiegiem magicznym. Dlatego magicznym, że racjonalnie, za pomocą analizy form plastycznych nie potrafię wprowadzić genezy tych obrazów. Nie kalkulacja i spekulacja, nie wstępna analiza poszczególnych elementów, z których przyszły obraz ma być zbudowany, lecz jakaś wewnętrzna konieczność utrwalenia pewnych określonych form, które narzucają się mojej wyobra¼ni z siłą obsesji, jest powodem malowania takich płócien. A więc coś, nad czym świadomie niezupełnie panuję, zmusza mnie do tworzenia systemu malarskiej mistyfikacji "nowych rzeczywistości", nowych układów płaskich, przestrzennych i kolorystycznych Za pomocą tych nowych tworów zaklinam niejako rzeczywistość zewnętrzną, w której żyję i której doświadczam, a która w moim wyczuciu takiego "zaklinania" się domaga, A ponieważ nie umiem dokładnie uświadomić sobie, jak to się dzieje, nazywam to "magią". A więc jest to malarstwo abstrakcyjne, z przewagą elementów abstrakcji geometrycznej, nie obchodzące się bez doświadczeń abstrakcji niegeometrycznej, którego nie wiążę, nie chcę wiązać z nurtem sztuki wizualnej, mimo że dostrzegam pewne zbieżności i sam osobiście z dużą sympatią do tej sztuki się odnoszę.

Jerzy Nowosielski, "Polska", 1969, nr 5, s. 24