Akt kobiecy

OPINIE:
- autentyczność skonsultowana z Fundacją Nowosielskich

POCHODZENIE:
- kolekcja Mariana Warzechy, Kraków
- Państwowe Przedsiębiorstwo Desa

„Nowosielski trzyma swoje kobiety na uwięzi, a czasem nawet na smyczy. Obraz Nowosielskiego jest pułapką, celą, a nawet klatką… w której mistrz więzi swoje twory. Nawet jeśli te dziewczęta i kobiety znajdują się w sali gimnastycznej, na stadionie, na lotnisku, na ulicy, na okręcie… to zawsze są uwięzione”.
Tadeusz Różewicz

Kobiece ciało oraz sposoby jego przedstawienia w sztuce fascynowały Jerzego Nowosielskiego od samego początku jego twórczości. Mimo tego iż artysta na przestrzeni lat przedstawiał kobietę w sposób różnorodny, jego modelki niezmiennie charakteryzowały się stateczną postawą, oszczędnością gestów i schematycznością postaci, zbliżającą je do malarstwa ikonowego, którym artysta fascynował się od dawna.

Pierwsze akty, które wyszły spod ręki Nowosielskiego, często na papierowym podłożu, zdradzały sadomasochistyczne fascynacje. Malował wówczas wizerunki kobiet spętanych, poniżonych, seksualnie uprzedmiotowionych. Mimo ascetycznej formy, w obrazach wyczuwalny był dynamizm i niepokój. W późniejszym czasie, od lat 50., kobiety w obrazach Nowosielskiego przybrały zupełnie odmienną charakterystykę – pojawiły się wówczas kultowe przedstawienia sportsmenek – pływaczek, gimnastyczek. W tym przypadku prosty i hieratyczny sposób ich przedstawienia oraz zarysowujący się na twarzach spokój, doskonale współgrał z oszczędnością formy obrazów.

Prezentowana w katalogu praca łączy w sobie dwa wspomniane wyżej motywy: akt oraz przedstawienie kobiety jako sportsmenki. Oba rzecz jasna pojawiały się w twórczości artysty zarówno w obrazach na płótnach, jak i pracach na papierze. Te drugie jednak, być może ze względu na nierzadko szkicowy charakter, są przedstawieniami niezwykle intymnymi. W prezentowanym w katalogu akcie wrażenie intymności spotęgowane jest dodatkowo poprzez niewielki format obrazu. Praca namalowana na tekturze o wymiarach 41,5 x 29 cm naklejona została na płótno oraz oprawiona przez Mariana Warzechę, który w analogiczny sposób oprawiał prace swojej małżonki – Teresy Rudowicz.

Mimo iż akt namalowany został w sposób oszczędny, syntetyczny, przedstawiona postać z lekko nieśmiałym wyrazem twarzy i delikatnym uśmiechem emanuje niezwykłą kobiecością i seksualnością. Janusz Bogucki we wstępie do katalogu indywidualnej wystawy Jerzego Nowosielskiego w warszawskiej Galerii Współczesnej na przełomie 1969 i 1970 roku pisał: „(…) Hieratyczne ukształtowanie kobiet przy toalecie, gimnastyczek czy pływaczek nie przytłumia ich współczesności, nie przesłania drażniącego erotyzmu postaci – lecz przeciwnie, uwydatnia jeszcze przez kontrast te cechy, przydaje ich realności szczególną perwersyjną powagę. Zaskakująca żywotność starej konwencji wynika oczywiście nie tylko z nakładania się jej na współczesny przedmiot czy temat. Decydujące wydaje się to, że sposób użycia tej konwencji, jej przyswojenie dla potrzeb własnej wizji – osiągnął Nowosielski poprzez nowatorskie doświadczenia przeżywane w kręgu krakowskiej awangardy” (Janusz Bogucki, [w:] Jerzy Nowosielski, wystawa w Galerii Współczesnej KMPiK Ruch, grudzień 1969 – styczeń 1970, s nlb.).

W 1940 roku rozpoczął studia w krakowskiej Kunstgewerbeschule. Od 1944 roku członek Polskiej Akademii Umiejętności. Członek Grupy Młodych Plastyków i Grupy Krakowskiej. W latach 1976-92 był profesorem ASP w Krakowie. Malarz, rysownik, scenograf, twórca kompozycji figuralnych, martwych natur, aktów, pejzaży i obrazów sakralnych, w których łączył elementy nowoczesne z wpływami sztuki bizantyjskiej. Jego niepowtarzalny styl charakteryzuje się stosowaniem płaskiego układu barwnych plam obwiedzionych czystą linią konturu i syntetyzującym widzeniem codzienności. Jest autorem licznych polichromii w kościołach (m. in. w kościoła św. Ducha w Nowych Tychach, kościoła w Wesołej k. Warszawy, cerkwi w Lourdes we Francji) oraz ikonostasów (m. in. w cerkwi Zaśnięcia Matki Bożej w Krakowie). Prace artysty znajdują się w licznych zbiorach muzealnych w Polsce i w kolekcjach prywatnych (USA, Kanada, Francja, Niemcy). W 1993 roku został laureatem Nagrody Wielkiej Fundacji Kultury za wybitne osiągnięcia w dziedzinie kultury.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.