Bez tytułu, około 1945 r.

OPINIE:
- autentyczność skonsultowana z Fundacją Nowosielskich w Krakowie; obraz znajduje się w dokumentacji Fundacji
POCHODZENIE:
- zakup bezpośrednio od artysty
- kolekcja prywatna, Kraków


"Każde dzieło malarskie, jeśli tylko przekracza pewien poziom, jeśli jest udane - należy do domeny sacrum".
Jerzy Nowosielski

Prezentowany obraz jest rozwinięciem serii prac, w których Nowosielski dał wyraz zarówno swoim intymnym fantazjom, jak i potrzebie przewartościowania wizerunku kobiecego ciała w zachodniej kulturze wizualnej. Artysta podkreślał, że celem jego malarstwa jest uczynienie z kobiety na powrót obiektu kultu oraz centralnej postaci w światopoglądzie społeczeństw. Cielesność i strefa sacrum w sztuce Nowosielskiego zawsze się ze sobą splatają. Kluczowym momentem w jego karierze było zetknięcie się z ikoną, której tajniki zgłębiał już ze świadomością sztuki nowoczesnej. Fascynacja ikoną wyrobiła w artyście poważny, duchowy stosunek do działalności artystycznej, który został jeszcze pogłębiony po rocznym pobycie w nowicjacie w Ławrze Poczajowskiej pod Lwowem. Okres odosobnienia, odciągnięcia od potocznych spraw zapoczątkował w twórcy fascynację wschodnią liturgią i doprowadził do przełożenia dogmatów prawosławia na kwestie artystyczne. Uznany powszechnie za jednego z ważniejszych współczesnych pisarzy ikon i czołowego polskiego malarza 2. połowy XX wieku, Nowosielski postulował wprowadzenie pierwiastka erotycznego do sfery duchowej i religijnej. W wielu wypowiedziach podkreślał rolę seksu w swojej twórczości, zaś w odniesieniu do swoich prac chętnie stosował termin "figuracja erotyczna".
Obraz, utrzymany w kolorach brunatnych, ochr, ugrów, nasuwa skojarzenia ze starożytnymi freskami zdobiącymi ściany rzymskich willi, odnalezionymi pod popiołami w Pompejach i Herkulanum. Twórcy tych malowideł również nie stronili od przedstawień erotycznych zbliżeń oraz nagości. Innym tropem formalnym są akty Modiglianiego, wizerunki prowokujących kobiet o migdałowych oczach, wywołujące skandal nawet w stolicy Francji. Przez długi czas również obrazy autora nie były pokazywane publiczności. Przyjaciele Nowosielskiego wspominali jego fascynację książką "Mroki Średniowiecza" autorstwa Józefa Putki, gdzie opisano brutalne tortury i sposoby wykonywania wyroków, które współistniały z atmosferą bogobojności i powszechną dewocją (Andrzej Warzecha, Akademia katów i rysunki erotyczne, [w:] Notatki. Jerzy Nowosielski, część trzecia, Kraków 2001, s. 12). Na obrazach nagie, ubezwładnione kobiety zostają spętane, przypięte do pręgierza, a mężczyźni, szczelnie odziani w garnitury przyjmują rolę oprawców, ale także adoratorów. Kobiety o szerokich biodrach, budzące skojarzenia z archetypem Bogini Matki, pozostają niewzruszone, na ich twarzach nie maluje się ani wstyd, ani przyjemność. Tadeusz Kantor stwierdził, że "Nowosielski miał początki nostalgii bizantyjskiej. Niemniej jego akty były wyrazem sadyzmu, a jabłka i gruszki w martwych naturach wyglądały jak resztki po kataklizmie Pompei" (Tadeusz Kantor, Teatr niezależny w latach 1942-1945, "Pamiętnik Teatralny", z. 1-4, 1963). Tadeusz Różewicz w twarzach kobiet Nowosielskiego dopatrywał się cech diabelskich, uważał, że artysta "uświęca ciało, ale równocześnie przy pomocy różnych (magicznych?) zabiegów wydobywa z tego ciała trucizny, jątrzy wyobraźnię" (Tadeusz Różewicz, Notatki do Nowosielskiego, [w:] Notatki. Jerzy Nowosielski, część trzecia, Warszawa 2001, s. 17). W aktach artysty dostrzegał uprzedmiotowianie ciała, które istniało "na tych samych prawach, co rondel, garnek, wałek, sito itd. (...) Nowosielski trzyma swoje kobiety na uwięzi, a czasem nawet na smyczy. Obraz Nowosielskiego jest pułapką, celą a nawet klatką (...), w której mistrz więzi swoje twory" (tamże, s. 17).
Sam artysta jednak odcinał się od podobnych interpretacji, uważał, że pornografia i grzech rodzą się tam, gdzie społeczności przejawiają niefrasobliwy i prześmiewczy stosunek do kwestii erotycznych. Podkreślał: "dla mnie pornografia zaczyna się właśnie tam, gdzie kończy się wysiłek tego podnoszenia spraw biologicznych na wyższe piętra świadomości (...)". Nowosielski postulował, aby na jego prace spojrzeć jako na kult kobiecego ciała, mistykę i sakralizację nagości. Mimo dużego ładunku erotyzmu, ocierającego się o brutalność, uważa się, że sam fakt, iż w okresie największej cenzury i skostniałości socrealistycznych dogmatów Nowosielski miał tworzyć podobne obrazy, może być potraktowane jako "odkupienie grzechów", jakie sztuka popełniła w tamtym okresie.
W 1940 roku rozpoczął studia w krakowskiej Kunstgewerbeschule. Od 1944 roku członek Polskiej Akademii Umiejętności. Członek Grupy Młodych Plastyków i Grupy Krakowskiej. W latach 1976-1992 był profesorem ASP w Krakowie. Malarz, rysownik, scenograf, twórca kompozycji figuralnych, martwych natur, aktów, pejzaży i obrazów sakralnych, w których łączył elementy nowoczesne z wpływami sztuki bizantyjskiej. Jego niepowtarzalny styl charakteryzuje się stosowaniem płaskiego układu barwnych plam obwiedzionych czystą linią konturu i syntetyzującym widzeniem codzienności. Jest autorem licznych polichromii w kościołach (m. in. w kościoła św. Ducha w Nowych Tychach, kościoła w Wesołej k. Warszawy, cerkwi w Lourdes we Francji) oraz ikonostasów (m. in. w cerkwi Zaśnięcia Matki Bożej w Krakowie). Prace artysty znajdują się w licznych zbiorach muzealnych w Polsce i w kolekcjach prywatnych (USA, Kanada, Francja, Niemcy). W 1993 roku został laureatem Nagrody Wielkiej Fundacji Kultury za wybitne osiągnięcia w dziedzinie kultury.

PODATKI i OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.