Bez tytułu (Wnętrze z postaciami), około 1958-59 r.

"Konflikt, który napędza sztukę Nowosielskiego, jest w gruncie rzeczy starciem pierwiastka umysłowego z życiem, lub - jak uściśliłby pewnie artysta - ducha z materią. Wywodzi się w każdym razie z samego zarania jego życia i przebudzenia duchowości. W pamięci sąsiadują mu bowiem dwa wypadki. Pierwszy zaszedł, gdy mając piętnaście lat odwiedził w Warszawie znajomego ojca, architekta Władysława Jachimowicza, który podsunął mu książki o sztuce nowoczesnej. 'Nagle wszystkie moje uprzednie wrażenia, wyniesione z oglądania obrazów Van Gogha i Utrilla, ożyły we mnie w jakiś jedyny, niepowtarzalny sposób - opowiedział po latach Zbigniewowi Podgórcowi. - Było to coś, co umyka opisowi. Po prostu otworzyły mi się oczy na sztukę. To tak, jakbym nie ucząc się, zaczął nagle mówić biegle jakimś nieznanym mi językiem, albo nie umiejąc, rzucony na głęboką wodę, zaczął pływać. (…) Zobaczyłem obrazy i zapragnąłem zostać malarzem'. Coś zbliżonego wydarzyło się niewiele lat później, w 1949 roku, gdy dyrektor zamkniętego przez Niemców Muzeum Ukraińskiego we Lwowie, Święcicki, zaprezentował mu potajemnie zbiory ikon. 'Wrażenie było tak silne, że tego spotkania z nimi nigdy nie zapomnę. Patrząc, odczuwałem po prostu ból fizyczny, kręciło mi się w głowie, brakowało tchu w piersiach, nogi odmawiały posłuszeństwa, nie byłem w stanie przejść z jednej Sali do drugiej. Były to pierwsze w moim życiu arcydzieła sztuki, których oddziaływania doświadczyłem bezpośrednio, a nie za pośrednictwem reprodukcji czy fotografii. (...) Ponownie, tym razem całkiem już wyraźni i jasno, uświadomiłem sobie moje powołanie malarskie, a ponadto raz na zawsze ukształtowana została moja wizja malarska.' Równanie sztuki nowoczesnej podległo konfrontacji z uświęconą przez wieki wizją, rachuba kształtu - z emocją koloru, wysiłek podporządkowania sobie świata - z dziełem jego uduchowienia. Przy czym wierzyć wypada artyście, że bez 'otwarcia mu oczu' przez sztukę awangardy nigdy okiem malarza ikon by nie zobaczył" (Jan Gondowicz, Jerzy Nowosielski, s. 14-15).

W 1940 roku rozpoczął studia w krakowskiej Kunstgewerbeschule. Od 1944 członek Polskiej Akademii Umiejętności. Członek Grupy Młodych Plastyków i Grupy Krakowskiej. W latach 1976-92 był profesorem ASP w Krakowie. Malarz, rysownik, scenograf, twórca kompozycji figuralnych, martwych natur, aktów, pejzaży i obrazów sakralnych, w których łączył elementy nowoczesne z wpływami sztuki bizantyjskiej. Jego niepowtarzalny styl charakteryzuje się stosowaniem płaskiego układu barwnych plam obwiedzionych czystą linią konturu i syntetyzującym widzeniem codzienności. Jest autorem licznych polichromii w kościołach (m. in. w kościoła św. Ducha w Nowych Tychach, kościoła w Wesołej k. Warszawy, cerkwi w Lourdes we Francji) oraz ikonostasów (m. in. w cerkwi Zaśnięcia Matki Bożej w Krakowie). Prace artysty znajdują się w licznych zbiorach muzealnych w Polsce i w kolekcjach prywatnych (USA, Kanada, Francja, Niemcy). W 1993 został laureatem Nagrody Wielkiej Fundacji Kultury za wybitne osiągnięcia w dziedzinie kultury.


PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite".