Pejzaż zielony VI, 1985 r.

"Brak koloru spotykamy tylko u złych malarzy. Mówię o tym z pewną dozą megalomanii, gdyż w ten sposób zdradzam się, iż uważam się za dobrego malarza, nie wiem, czy za wybitnego, ale w każdym razie nie za złego. (...) Natomiast jeżeli ktoś bardzo drastycznie ogranicza gamę kolorystyczną swoich obrazów, oznacza to, że doskonale wie, czym jest kolor, oczywiście nie jako oddzielna kategoria, lecz na zasadzie obecności w jego malarstwie. Ograniczenie gamy sprawia, że kolor jest intensywniej obecny w malowidle. Jeżeli bowiem coś się ogranicza, znaczy to, że to coś się dobrze czuje" (Jerzy Nowosielski, Ławra Poczajowska "Twórczość", nr 12, 1984).

Prezentowana praca należy do zespołu "zielonych" pejzaży realizowanych przez Jerzego Nowosielskiego w latach 70. i 80. Najwięcej z nich powstało w 1985 roku, kiedy artysta otrzymał od Rady Państwa tytuł profesora zwyczajnego. W tym samym roku Nowosielski został uhonorowany Medalem św. Marii Magdaleny II stopnia, czyli najwyższym odznaczeniem Cerkwi prawosławnej w Polsce, a także Nagrodą im. ks. Konstantego Ostrogskiego, przyznawaną przez środowisko prawosławnych intelektualistów. W 1985 roku otrzymał również Nagrodę Artystyczną Muzeum Archidiecezji Warszawskiej i Nagrodę im. Jana Cybisa. Nowosielski zbudował kompozycję obrazu poprzez pasowe, lawowane układy głębokich zieleni, przecinanych biżuteryjnymi detalami budującymi przestrzeń. Sam o kolorze w swoich pracach mówił następująco: "Lubię czerń, pewne zestawienia zieleni, pewne gamy, które wykorzystują czerwień. Trudno powiedzieć, że to są moje ulubione kolory. Są po prostu pewne systemy zestawiania kolorów, które potrafię stosować, które mam wypróbowane i których używam przy realizowaniu określonych wizji malarskich. (...) Owa dominacja pewnych kolorów w mojej twórczości nie jest wcale sprawą zamierzoną. Może w tym jest jakaś zależność od przemian, które w mojej psychice zachodzą, od stanów mojej duszy, od fizycznego procesu starzenia się" (tamże).


W 1940 rozpoczął studia w krakowskiej Kunstgewerbeschule. Od 1944 członek Polskiej Akademii Umiejętności. Członek Grupy Młodych Plastyków i Grupy Krakowskiej. W latach 1976-92 był profesorem ASP w Krakowie. Malarz, rysownik, scenograf, twórca kompozycji figuralnych, martwych natur, aktów, pejzaży i obrazów sakralnych, w których łączył elementy nowoczesne z wpływami sztuki bizantyjskiej. Jego niepowtarzalny styl charakteryzuje się stosowaniem płaskiego układu barwnych plam obwiedzionych czystą linią konturu i syntetyzującym widzeniem codzienności. Jest autorem licznych polichromii w kościołach (m. in. w kościoła św. Ducha w Nowych Tychach, kościoła w Wesołej k. Warszawy, cerkwi w Lourdes we Francji) oraz ikonostasów (m. in. w cerkwi Zaśnięcia Matki Bożej w Krakowie). Prace artysty znajdują się w licznych zbiorach muzealnych w Polsce i w kolekcjach prywatnych (USA, Kanada, Francja, Niemcy). W 1993 został laureatem Nagrody Wielkiej Fundacji Kultury za wybitne osiągnięcia w dziedzinie kultury.