Portret, 1978 r.

Krakowski malarz, rysownik, scenograf. Jeden z najwybitniejszych polskich artystów drugiej połowy dwudziestego wieku, zmarły w lutym tego roku. Na początku swej drogi artystycznej był asystentem Tadeusza Kantora, a także członkiem Grupy Młodych Plastyków i Grupy Krakowskiej. W latach 1976-1992 pracował jako Profesor krakowskiej ASP. Jerzy Nowosielski jest twórcą kompozycji figuralnych, martwych natur, aktów, pejzaży i obrazów sakralnych, w których łączy elementy nowoczesne z wpływami sztuki bizantyjskiej. Niepowtarzalny styl malarza charakteryzuje się stosowaniem płaskiego układu barwnych plam obwiedzionych czystą linią konturu i syntetyzującym widzeniem codzienności. W 1971 roku Nowosielski zaprojektował dla wrocławskiego Teatru Polskiego scenografię i kostiumy utrzymane w czerni do współczesnej adaptacji "Antygony" Helmuta Kajzara. Od tego czasu datuje się wypracowanie "czarnego" stylu w jego twórczości, dominującego do końca lat siedemdziesiątych. Oferowany portret kobiety jest doskonałym reprezentantem tej stylistyki. Tak jak w innych wizerunkach kobiet z tego okresu (m. in. w "Aktach w ciemni"), charakterystyczna wibrująca czerwień kreski odcina się od głębokiej czerni tła. Gama barwna jest zawężona wyłącznie do odcieni czerwieni i oranżu. Tę hipnotyzującą kolorystykę malarz łączy w portrecie z 1978 roku z typowym dla siebie syntetycznym potraktowaniem ludzkiej figury. Przemyślane uproszczenie form szczególnie daje się zauważyć w sposobie prowadzenia konturu. Artysta przedstawił twarz pełną realnych emocji, która jednocześnie przypomina maskę dramatyczną lub plemienną. To pozwala uznać oferowany przez nas portret za jeden z najciekawszych obrazów stworzonych przez malarza w latach siedemdziesiątych.