Postać, z serii Potępiony, 1974 r.

Prezentowana praca pochodzi z cyklu malarskiego "Potępiony" realizowanego w 1974 roku, częściowo na plenerze w Juracie. Seria powstała pod wpływem dzieła Memlinga - jest współczesną, kubizującą i niezwykle ekspresyjną interpretacją postaci grzesznika leżącego na szali wagi trzymanej przez archanioła i wskazywanego przezeń włócznią. O cyklu Panka Piotr Matywiecki napisał, że "jest on malarską egzemplifikacją grafik z cyklu dantejskiego, którą cechuje - odmienne od dotychczasowych - uleganie impulsom pesymistycznym i podjęcie działań jakby antydemiurgicznych, w których groźne tło pochłania byty wcześniej optymistycznie stwarzane przez artystę do istnienia" (za: Krystyna Kulig-Janarek, Jerzy Panek (1918-2001), katalog wystawy, Muzeum Narodowe w Krakowie, wrzesień-listopad 2006, Kraków 2006, s. 35).
Jerzy Panek znany jest głównie z monochromatycznych, prostych, wręcz lakonicznych drzeworytów o ekspresyjnym wydźwięku i wyrafinowanej formie plastycznej. Jak sam podkreślał w przytoczonym powyżej wywiadzie, był "przede wszystkim malarzem", a kolor i przestrzeń miały dla niego koronne znaczenie. Panek utrzymywał, że namalował około dwustu obrazów, a jego œuvre malarskie, "rozproszone, rzadko eksponowane i szerzej nieznane, choć także czasem nagradzane, zdaje się należeć do sfery bardziej prywatnej, trudniej poddającej się ocenie". Według Krystyny Kulig-Janarek do wyboru drzeworytu jako głównego medium w większym stopniu niż osobiste preferencje skłoniły Panka względy życiowe i praktyczne: "Malarstwo wymagało pracowni i większej przestrzeni, której mu dotkliwie brakowało" (Krystyna Kulig-Janarek, Jerzy Panek, z serii Laureaci Nagrody im. Jana Cybisa, Opole 2008, s. nlb.). Dalej autorka zauważa: "Jego niewielkie obrazy z połowy lat 50., głównie portrety, przechodziły metamorfozę w kierunku uproszczenia i formy, i barwy, zbieżną z duchem nowego realizmu, który pojawił się w tym czasie w pracach niektórych artystów uczestniczących w sławnej wystawie w warszawskim Arsenale" (tamże).


Grafik i malarz. Studia odbywał w Krakowie w latach 1937-42 w Państwowym Instytucie Sztuk Pięknych oraz w latach 1945-48 w ASP. Artysta łączył prace w cykle, np. Autoportrety, Portrety jarmaczne, Próby portretu Józefa Gielniaka. Największy cykl stanowiły drzeworyty inspirowane Boską Komedią Dantego. W pracach malarskich operował zwartą, topornie obrobioną, zdeformowaną bryłą np. Koń, 1967. Otrzymał m.in. niezależną Nagrodę im. Jana Cybisa (1988), tytuł Honorowego Profesora krakowskiej ASP (1993), Nagrodę Miasta Krakowa (1998). W 2006 roku odbyła się indywidualna wystawa artysty w Muzeum Narodowym w Krakowie.