Siuda Baba, 1958 r.

Jerzy Panek urodził się w 1918 roku w Tarnowie. Studia odbywał w Krakowie w latach 1937-42 w Państwowym Instytucie Sztuk Pięknych u prof. Andrzeja Jurkiewicza i Władysława Jarockiego oraz w latach 1945-48 na Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Eugeniusza Eibischa i Zbigniewa Pronaszki. Drzeworytem zajmował się od 1952 roku. Swe prace łączył w cykle, np. AUTOPORTRETY, PORTRETY JARMARCZNE, PRÓBY PORTRETU JÓZEFA GIELNIAKA. Największy cykl stanowiły drzeworyty inspirowane BOSKĄ KOMEDIĄ Dantego. W pracach malarskich operował zwartą, topornie obrobioną, zdeformowaną bryłą np. KOŃ, 1967. Otrzymał m.in. niezależną Nagrodę im. Jana Cybisa (1988), tytuł Honorowego Profesora krakowskiej ASP (1993), Nagrodę Miasta Krakowa (1998). W 2006 roku odbyła się indywidualna wystawa artysty w Muzeum Narodowym w Krakowie. Drzeworyty Panka znajdują się m.in. w kolekcji Muzeum Narodowego w Krakowie i Warszawie, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Tokio, The Wallace Collection w Londynie, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Nowym Jorku.
Postać Siuda Baba według legendy była kapłanką słowiańskiej bogini Ledy. Pilnowała świętego ognia i źródełka w chramie na wzgórzu w Lednicy Górnej koło Wieliczki. Swoją służbę pełniła cały rok, w poniedziałek wielkanocny poszukiwała swojej następczyni. Siuda Baba jest zaadaptowanym przez Panka motywem z polskiej sztuki ludowej. Artysta często sięgał do ludowości, przez jego prace przewijają się postacie - symbole. Panek związał swój styl z elementami stylu sztuki ludowej, widoczne jest to w przerywaniu czarnej linii, wzorze wyżłobienia powierzchni, krzyżujących się cięciach.