Godzina 24.30, 1967 r.

Studiował w krakowskiej ASP. Związany był z Grupą Krakowską. Debiutował w 1948 r. na I Wystawie Sztuki Nowoczesnej w Krakowie. Wystawiał też razem z międzynarodową grupą Phases. Wziął udział w wystawie w warszawskim Arsenale "Przeciw wojnie, przeciw faszyzmowi" w 1955 r., gdzie zdobył nagrodę. Pracował jako pedagog w ASP do czasu przejścia na emeryturę w 1998 r. W 1986 r. otrzymał niezależną Nagrodę im. Jana Cybisa. Malarstwo artysty bliskie surrealizmowi od wczesnej młodości - fantastyczne stwory i postacie w wyimaginowanych pejzażach - ewoluowało w kierunku abstrakcji. Po 1955 zaczął malować abstrakcyjne wizje kosmicznych kataklizmów, wulkanicznych erupcji, rozbłyskujących i niknących gwiazd. Ich mrok rozdzierały poszarpane linie błyskawic, spływającej lawy czy elektrycznych wyładowań (TWORZĄCY SIĘ KRAJOBRAZ, 1956-1957). Niekiedy w kompozycjach pojawiały się kształty ludzkie i zwierzęce, przywodzące na myśl mity o powstaniu świata, tytanach, Prometeuszu, itp. (PIERWSZE KROKI, 1958, OCALONY, 1959). Artysta dodatkowo komplikował fakturę obrazów, wykorzystując m.in. właściwości nierównego schnięcia warstw farby, a w przypadku gwaszy - efekty zmiętego papieru. Prezentowana praca z lat 60. jest przykładem charakterystycznego dla artysty bogactwa faktury. Równolegle z malarstwem od końca lat 40. tworzył monotypie, a w latach 60. również linoryty na ręcznie malowanych papierach. Od lat 70. podejmował tematykę religijną.