KOMPOZYCJA II, 1957 r.

Wystawiany
- Wystawy indywidualne Jerzego Tchórzewskiego, CBWA Zachęta, Warszawa 1957 r.; Galeria Furstenberg, Paryż, 1960 r.; Muzeum Narodowe we Wrocławiu 1980 r.
- XXXIV Biennale Internazionale d`Art, Wenecja
- Rencontre 68 - Phases, 1968 r.

Literatura
- M. Porębski, Wstęp, [w:] Jerzy Tchórzewski, katalog wystawy, Warszawa 1957.
- R. Stanisławski, Twórczość Jerzego Tchórzewskiego, "Sztandar Młodych", 25. - 26. V. 1957.
- J. Nowosielski, Bez metafory, "Kronika", nr 21, 1957.
- E. Jaguer, Espace survolte, w: Jerzy Tchórzewski, Galeria Furstenberg, Paris 1960.
- Tchórzewski w Paryżu, "Tygodnik Powszechny", nr 26, 1960.
- "Phases", nr 5-6, 1960, s. 19 (reprodukcja).

Malarz, członek-założyciel "Grupy Krakowskiej", związany z międzynarodowym ruchem "Phases". Zadebiutował na Wystawie Sztuki Nowoczesnej w Krakowie w 1948 r. W 1955 r. uczestniczył w "Arsenale". Od 1954 r. pracował jako pedagog w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Uhonorowany Nagrodą im. C. K. Norwida (1980), Nagrodą im. Jana Cybisa (1987) oraz Nagrodą Herdera (1993). Wczesny, figuratywny okres twórczości Tchórzewskiego był bliski konwencji surrealistycznej. Od lat 50-tych artysta zaczął malować abstrakcyjne obrazy, budzące skojarzenia z pejzażami kosmicznymi, niekiedy wprowadzał schematyczne postaci ludzkie i zwierzęce. W latach 60-tych zaczął wzbogacać i różnicować fakturę, wykorzystując możliwości grubo zaschniętej farby. Prace J. Tchórzewskiego prezentowane były na 30 indywidualnych wystawach m. in. w Warszawie, Łodzi, Krakowie, Wrocławiu, Poznaniu, Katowicach, Paryżu, Londynie, Nowym Jorku, Chicago, Brukseli, Lie`ge, Wenecji, Lozannie, Wiedniu.
Obraz pochodzi z najbardziej kolorowego okresu w całej twórczości artysty. Bardzo mało obrazów olejnych posiada tak radosną i wieloraką gamę barwną. Obraz ten pokazany był po raz pierwszy na wystawie indywidualnej w Zachęcie w 1957 r., jako ostatni ukończony tuż przed wystawą (anegdota).
W latach 1957-1960 J. Tchórzewski nie nadawał obrazom tytułów. Stosował jedynie numerację. Było to zgodne z ówczesnymi tendencjami sztuki abstrakcyjnej - chodziło o to, aby tytuł obrazu abstrakcyjnego nie nasuwał żadnych skojarzeń ze światem rzeczywistym.
Faktem jest, że przed wernisażem indywidualnej wystawy w 1960 r. w Paryżu, na którym nie było artysty, na wyraźne życzenie E. Jaguera i AndrŽ Bretona obrazom malarza posiadającym tylko numery (jak wynika z listu do J. Tchórzewskiego) prawdopodobnie Zbigniew Herbert nadał tytuły. Niektóre z nich Tchórzewski pozostawił na stałe i od tego czasu już zawsze swoje prace tytułował.