PEJZAŻ Z DROGĄ OBSADZONĄ LIPAMI, 1953

Wczesna praca artysty, nawiązująca do siedemnastowiecznych pejzaży holenderskich, jak i malarstwa lat trzydziestych XX w., wykazująca już w nerwowej fakturze przyszły ekspresjonistyczny styl Tchórzewskiego.
Obraz ten wg oświadczenia syna artysty przekazanego przez Elżbietę Zawistowską został namalowany podczas wakacyjnego pobytu z rodziną na białostocczyźnie, w gajówce w miejscowości Czarna Wieś.

W czasie wojny walczył w AK. Studiował w ASP w Krakowie w latach 1946-1951. W czasie studiów związał się z kręgiem Grupy Krakowskiej. Debiutował na I Wystawie Sztuki Nowoczesnej w Krakowie w 1948, w 1955 uczestniczył w wystawie w warszawskim Arsenale, gdzie zdobył nagrodę. W tym czasie mieszkał już w Warszawie, gdzie w 1954 podjął pracę pedagogiczną w ASP (przeszedł na emeryturę w 1998). Już od wczesnego, figuratywnego okresu twórczości (1948-1955), kiedy umieszczał postaci i fantastyczne stwory w wyimaginowanych pejzażach, odznaczał się zainteresowaniami i typem wyobraźni bliskiej surrealizmowi. W drugiej połowie 50. zaczął malować abstrakcyjne obrazy nasuwające na myśl kosmiczne kataklizmy i erupcje materii, rozjaśniane poszarpanymi liniami błyskawic kontrastujących z ciemnym tłem. Zbieżność surrealizujących wizji Tchórzewskiego z równoległymi tendencjami malarstwa informel sprawiła, że w 1959 stowarzyszył się z międzynarodowym ruchem artystycznym Phases. W późniejszych latach artysta komplikował fakturę obrazów, wykorzystując m.in. właściwości schnięcia grubej warstwy farby, a w przypadku gwaszy - efekty zmiętego papieru. Od końca lat 70. podejmował chętnie tematykę religijną. W 1986 otrzymał niezależną Nagrodę im. Jana Cybisa.