bez tytułu

W latach 1950-1956 studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych na Wydziale Malarstwa. Jeszcze w trakcie studiów współtworzył z przyjaciółmi Grupę Nowohucką, która zainaugurowała w Krakowie nurt malarstwa materii. Wszyscy jej członkowie zostali następnie przyjęci do Stowarzyszenia Artystycznego Grupa Krakowska. W latach 1979-1995 Jerzy Wroński pełni funkcję prezesa tego stowarzyszenia. Wcześniej przez kilka kadencji był też członkiem zarządu okręgu krakowskiego Związku Polskich Artystów Plastyków i rady artystycznej Sekcji Malarstwa Zarządu Głównego ZPAP. Od roku 1960 zajmował się także pedagogiką artystyczną, początkowo w Krakowie, następnie w UMCS w Lublinie, a od roku 1975 - Filii Uniwersytetu Śląskiego w Cieszynie.
Prowadzona ponad pięćdziesiąt lat działalność artystyczna była ciągiem doświadczeń polegających na eksploracji żywiołowych procesów naturalnych oraz ujawnianiu tkwiącego w nich potencjału twórczego. Początkowo były to monochromatyczne obrazy-reliefy, kształtowane przy udziale pełzającego płomienia, potem „akwarele metamorficzne” oraz „rysunki dyfuzyjne”, w których inny żywioł - woda - użyty w mikroskopijnych ilościach, stanowił główną siłę sprawczą. Połączenie tych antagonistycznych żywiołów doprowadziło do powstania realizowanego od połowy lat 80. unikalnego cyklu obrazów-fotogramów, nazwanych później kopciogramami.