CHRYSTUS I KOBIETA CUDZOŁOŻNA

Johann Arnold, o którym skąpe wiadomości podaje leksykon malarzy austriackich (H. Fuchs, Die Österreichischen Maler des 19. Jahrhunderts, t. I-IV, Wien 1972, t. I, s. K.21) działał w Tyrolu, gdzie malował obrazy ołtarzowe do kościołów w Kufstein, Angath, Eben, Schlitters i w rodzinnym Stams. W klasztorze w Fiecht znajduje się kilkanaście prac artysty. Brat Johanna, Josef Arnold st. był również malarzem.
Sygnatura informuje, iż obraz powstał w Wiedniu w roku 1822; wnioskować z tego można, że młody (dwudziestodwuletni) wówczas artysta studiował na Akademii wiedeńskiej. Kompozycja obrazu nosi cechy akademickiego klasycyzmu; postacie o dużym zróżnicowaniu typów twarzy, wystudiowanych póz i kostiumów, ujęte niemal izokefalicznie na tle dwóch potężnych kolumn o wyrazistym kanelowaniu, tworzą formę fryzu. Temat zaczerpnięty z Ewangelii św. Jana, rozdz. 8, 3-7 opowiada o tym, jak to faryzeusze, kolejny raz chcąc podchwytliwymi pytaniami wystawić Chrystusa na próbę, przyprowadzili do Niego kobietę schwytaną na cudzołóstwie. Powołując się na Prawo Mojżeszowe (starzec z prawej strony ze zwojem Pisma) nakazujące w takim przypadku karę przez kamienowanie, uczeni w Piśmie zapytali o zdanie Mistrza. Jezus milcząc pisał palcem na ziemi. Gdy nagabywania nie ustawały, "podniósł się i rzekł do nich :"Kto z was jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci na nią kamień" ". Ten moment pełnego oczekiwania napięcia ukazał malarz w aranżacji z jednej strony teatralnej, z drugiej zaś klasycznie powściągliwej. Ciekawa akademicka praca skądinąd mało znanego austriackiego artysty.