Kompozycja 52/80, 1980 r.

W pracach Jerzego Benora odnaleźć możemy wpływ malarzy abstrakcjonistów, z którymi zetknął się w czasie studiów artystycznych. Z jednej strony niezwykle wrażliwego na kolor malarstwa Stefana Gierowskiego, z drugiej geometrycznej logiki wywiedzionej ze sztuki Henryka Stażewskiego. Prezentowany obraz, pochodzący z wczesnego okresu twórczości artysty, wkrótce po ukończeniu warszawskiej ASP, ujawnia również inspiracje malarstwem powojennej awangardy spod znaku Marii Jaremy. Wysmakowana kolorystyka, płynne linie i organiczne kształty tworzą niezwykle dekoracyjną kompozycję. Malarstwo abstrakcyjne na stałe pozostało formułą twórczości Jerzego Benora. Z czasem odszedł on od kształtów organicznych na rzecz abstrakcji geometrycznej, w latach 90. realizował formy reliefowe o bogatej kolorystyce i strukturze. Równolegle poświęcał się fotografii - dokumentował między innymi codzienne życie nowojorskich Chasydów.

Jerzy Budziszewski (Joshua Benor) był absolwentem Wydziału Malarstwa warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych (dyplom obronił w 1975 roku w pracowni prof. Stefana Gierowskiego). W latach 70. współpracował z Marianem Boguszem i środowiskiem warszawskich architektów. Był związany z Galerią Foksal i Henrykiem Stażewskim. W 1988 roku przeniósł się do Izraela, w 1994 roku zamieszkał na stałe w Nowym Jorku. Uprawiał malarstwo sztalugowe i monumentalne, fotografię, grafikę i rzeźbę. Jego najbardziej znane realizacje malarstwa ściennego znajdują się w lubelskich Krapkowicach, na dworcu w Mińsku Mazowieckim, w warszawskim Szpitalu Kolejowym. Był laureatem Nagrody Ministra Kultury i Sztuki, Memorial Fundation for Jewish Culture oraz Karen Tel-Aviv for Literature and Art. Ważny zbiór jego prac prezentowany jest na ekspozycji stałej Muzeum Narodowego w Gdańsku.