Przeprawa wojska (U przewozu), 1871 r.

Obraz pochodzi z wczesnego okres twórczości Brandta i powstał w jego pracowni przy Schwanthalerstrasse 19 w Monachium. Wypełnione szablami, orientalnymi tkaninami i pamiątkami przeszłości wnętrze studia artysty znamy z licznych fotografii, wspomnień współczesnych czy drzeworytów Władysława Szernera publikowanych w polskiej prasie: w "Kłosach" i "Tygodniku ilustrowanym" jeszcze w latach 70. XIX wieku. Zainteresowanie jakim cieszył się wśród czytelników Brandt nie powinno dziwić. W tym czasie, mimo młodego wieku, artysta był dobrze znany zarówno polskiej, jak i niemieckiej publiczności. Jak pisał Andrzej Ryszkiewicz: "życie Brandta było nieprzerwanym pasmem sukcesów życiowych: powodzenie, nagrody, tytuły, świetna pozycja towarzyska". Już w trakcie prac nad "Przeprawą" artysta miał za sobą kilka sukcesów, jak choćby wystawienie w Paryżu "Bitwy pod Chocimiem" w 1867 roku, kilka zdobytych w Monachium medali, wystawy w warszawskiej Zachęcie. "Przeprawa" w sugestywny sposób pokazuje, co stało za tym sukcesem. Realistyczny warsztat, typowy skądinąd dla polskich monachijczyków, i łatwo rozpoznawalny dobór tematów sprawiły, że malarstwo Brandta było rozpoznawalne na pierwszy rzut oka. Pochmurna aura jego kompozycji, ich osadzenie nad brzegami Dniepru czy w otwartych stepach Ukrainy, wykorzystywanie epizodów z wojen kozackich sprawiły, że publiczność nad Wisłą widziała w Brandcie piewcę rodzimej historii a publiczność w Niemczech i we Francji: orientalistę.
W "Przeprawie" widać źródła tej dwojakiej recepcji artysty. Obraz, jeśli próbować ująć go gatunkowo, jest rodzajową sceną historyczną. Nie rości sobie prawa do bycia kroniką heroicznych kampanii wojskowych, pokazuje historię od zaplecza, niejako od kuchni. Stąd właśnie wybór pozornie błahego epizodu wojny - przeprawy żołnierzy przez Dniestr. Z podobnym wyborem tematu mamy do czynienia w kilku innych kompozycjach Brandta z tego czasu. Za Ewą Micke-Broniarek wymienić tu można cztery płótna: "U przewozu" (kolekcja prywatna), "Przeprawa wojska" (oba z 1871), "Przeprawa przez Dniepr" z 1875 (MNK) i "Zwiad kozacki" z 1873 (Muzeum Górnośląskie, Bytom).

Po ukończeniu Instytutu Szlacheckiego w 1858 wyjechał na studia inżynierskie do paryskiej École des Ponts et Chaussess, ale za namową Juliusza Kossaka poświęcił się studiom malarskim. Przez pewien czas uczył się w pracowni Leona Cognieta, a także korzystał z porad Juliusza Kossaka i Henryka Rodakowskiego. W 1862 wyjechał do Monachium, gdzie rozpoczął naukę w pracowni F. Adama oraz T. Horschelta, a od 17. 02. 1863 studiował w Akademii Monachijskiej, głównie pod kierunkiem K. von. Piloty’ego. W 1869 otrzymał medal 1 klasy na międzynarodowej wystawie w Glaspalast, a od 1878 był honorowym profesorem Akademii. Na stałe osiadł w Monachium, gdzie w 1866 założył pracownię, która skupiała wszystkich przebywających w tym mieście polskich artystów. Od około 1875 prowadził rodzaj nieurzędowej prywatnej szkoły dla młodych malarzy, głównie Polaków. Monachium opuszczał jedynie w miesiącach letnich, które spędzał w swoim majątku Orońsk pod Radomiem oraz podróżując po Podolu, Wołyniu, Ukrainie i europejskiej części Turcji. Był czynnym działaczem Münchener Kunstverein - w latach 1864 - 1913 był członkiem zwyczajnym tego stowarzyszenia, a w roku 1874 i 1875 był członkiem zarządu. Zdobył ogromne powodzenie wśród publiczności oraz wiele najwyższych odznaczeń i tytułów - w 1891 otrzymał wielki złoty medal na międzynarodowej wystawie w Berlinie, od 1875 był członkiem berlińskiej Akademii Sztuki, od 1878 honorowym profesorem Akademii Bawarskiej, a od 1900 członkiem honorowym Akademii Sztuk Pięknych w Pradze. Był przede wszystkim malarzem batalistą. Scenerią przedstawianych przez artystę wydarzeń były najczęściej wschodnie kresy siedemnastowiecznej Rzeczpospolitej, w epoce wojen kozackich i najazdów tatarskich. Główne motywy obrazów artysty to kozacy, Tatarzy, lisowczycy, rycerstwo polskie XVII, gdzie najważniejszą rolę odgrywały konie w efektownych ruchach i barwne postacie jeźdźców w ferworze walki, także sceny z polowań i hałaśliwych bazarów. Obrazy artysty znajdują się prawie we wszystkich muzeach polskich, a także w zbiorach i kolekcjach prywatnych w Europie i Ameryce.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.