Kapliczka przy leśnej drodze, 1904 r.

„Z problemem pejzażu, stanowiącego dominujący motyw twórczości ‘odrodzonego’ Chełmońskiego, wiąże się nade wszystko kwestia stosunku artysty do przyrody, który (jak wynika z zachowanych przekazów, a zwłaszcza z samych obrazów) przepojony był religijnością, mistycyzmem i panteizmem... W tym wyłącznie krajobrazowym malarstwie Chełmońskiego tkwi religijna jakaś wiara w wartość rzeczywistości, jakaś tęsknota metafizyczna wypływająca z poczucia się cząstką wszechświata. Braterstwo z przyrodą staje się lekarstwem na wszelkie bolączki i wątpliwości życia.
Przed wybranym fragmentem odzyskanego, prostego ojczystego krajobrazu staje Chełmoński w zachwycie i uwielbieniu. Ten stan duszy będzie się artysta starał zawrzeć w malowanym płótnie, mającym być dziełem 'ściśle podobnym do wewnętrznych zachwytów'... Nie są więc pejzaże Chełmońskiego li tylko mechanicznym czy niewolniczym naśladownictwem natury, bowiem są one kreowane z rzeczywistych elementów tak, aby spełnić uwypuklony wyżej cel. Mistrzowska sugestywność stworzonej wizji polskiego krajobrazu wywołuje u widza pewność rzeczywistego jej istnienia. Wizja zdaje się być w konsekwencji prawdziwsza niż sama rzeczywistość – mało, staje się kliszą, przez którą oglądamy otaczający nas pejzaż. ‘Chełmoński tworzy tak jak natura tworzy’... Taka postawa sytuuje go w tej koncepcji naśladowania natury, która określana jest jako ‘natura naturans’ – czyli naśladowanie natury ‘tworzącej’.
Krajobrazy Chełmońskiego są ‘otwarte’, to znaczy, że wyraźnie sugerują swoją kontynuację poza ramami obrazu, są fragmentami uniwersum. Jak określa to Wiesław Juszczak są to pejzaże z ‘figurami, będącymi tym czymś, co nadaje zawierającym je krajobrazom wyrazu, co ukierunkowuje je ‘treściowo, nacechowuje je symbolicznie (…).
Intensywny związek Chełmońskiego z przyrodą formował się przede wszystkim na bazie jego mistycznej religijności. Religia Chełmońskiego nie był to czczy, oficjalny obrządek, była to głęboka, niepodważalna, przesiąknięta mistycyzmem wiara w ogólny, całościowy porządek żywego wszechświata, ukształtowanego przez Boga i Nim przepojonego. Jest to wizja świata i monistyczna – ‘bo wszystkie elementy, wszystkie jego ogniwa co do istoty swej są tożsame’; i dualistyczna – ‘bo we wszystkich swych przejawach, na wszystkich poziomach świat ten jest nierozdzielnie dwojaki: fizyczny i psychiczny zarazem, materialny i duchowy’. Przyroda u Chełmońskiego przesiąknięta jest pierwiastkiem duchowym manifestującym się substancjalnie (…). Zgłębiając przyrodę, tak w akcie percepcji, jak i już w akcie samego malowania, widzi ją Chełmoński poprzez pryzmat religijnego mistycyzmu i artystycznych przesłanek. Artysta wczuwa się w przyrodę, dąży do zlania się z nią, roztopienia się w niej. Ten akt empatii jest jednocześnie aktem poznania między innymi pogłębiającym wierność malarskiej transpozycji wybranego fragmentu przyrody – nie jest ona jednak jednoznaczna z wiernością naturalistyczną czy werystyczną, gdyż naturę odczuwa i widzi malarz oczyma mistyka i poety, do głębi rozmiłowanego w prostym, niemal ubogim wariancie polskiego krajobrazu. Jego postawa wobec przyrody jest bez wątpienia postawą mistyka, a jego poznanie mistycznym albo do takiego zbliżonym (…)” (Tadeusz Matuszczak, Józef Chełmoński (1849-1914), Poznań 1987, s. 28-31).


W latach 1867-71 odbył studia malarskie w Klasie Rysunkowej oraz w prywatnej pracowni Wojciecha Gersona w Warszawie. W latach 1871-74 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Monachium, gdzie związany był z polską kolonią artystyczną skupioną wokół Józefa Brandta i Maksymiliana Gierymskiego. Momentem formatywnym dla twórczości Chełmońskiego były podróże na Podole i Ukrainę (1872 i 1874-75). Do 1887 roku mieszkał w Paryżu, gdzie jego malarstwo cieszyło się dużą popularnością. Następnie powrócił do kraju, osiedlając się w Kuklówce k. Grodziska Mazowieckiego. Był jednym z najwybitniejszych polskich malarzy pejzażystów drugiej połowy XIX oraz początku XX stulecia. Malował realistyczne i nastrojowe w charakterze krajobrazy i sceny rodzajowe inspirowane mazowiecką czy kresową przyrodą. Obrazy Chełmońskiego znajdują się w najważniejszych kolekcjach publicznych Polsce, a także europejskich i amerykańskich zbiorach prywatnych.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.