Wnętrze lasu, 1904 r.

Biografia artystyczna Józefa Guranowskiego tworzy rodzaj romantycznej pętli. Artysta kształcił się początkowo u Adama Malinowskiego, znanego w 2. połowie XIX wieku dekoratora teatrów warszawskich i wiedeńskich. Twórczość Malinowskiego dzieliła się na dwie gałęzie: oficjalne prace scenograficzne i te bardziej prywatne - pejzażowe. Guranowski z kolei, przez prawie całe życie skupiał się na intratnych zamówieniach teatralnych, a malarstwu pejzażowemu poświęcił się całkowicie dopiero jako człowiek sześćdziesięcioletni. Ten późny zwrot w jego twórczości wydaje się o tyle znaczący, że zdradza rodowód sztuki Guranowskiego. W późnych pracach artysty widać bowiem wpływ innego ważnego warszawskiego malarza - Chrystiana Breslauera. Guranowski zetknął się z nim jeszcze jako młody człowiek. Breslauer, absolwent Akademii w Berlinie i Düsseldorfie, wykładał wtedy (tj. w latach 60. XIX wieku) w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych, propagując wśród słuchaczy studiowanie natury i wychodzenie w plener. Chociaż Guranowski późno wprowadził w życie zalecenia swoich mistrzów, nie można uważać go za epigona. "Wnętrze lasu" może być dowodem na to, że artysta starał się przekroczyć horyzont nakreślony przez swoich warszawskich profesorów, a także modnych w połowie wieku barbizończyków czy nestora rosyjskiego malarstwa, Iwana Szyszkina. Pejzaże Guranowskiego zdradzają duże zainteresowanie światłem (wynikłe zapewne ze znajomości sztuki impresjonistów). Artysta często malował scenerie będące wyzwaniem technicznym, takie jak przestrzenie wyrwane jednolitemu oświetleniu dziennego słońca, zacienione zakątki czy nokturny.

Malarz i dekorator teatralny, uczył się u dekoratora i malarza Adama Malinowskiego, z którym później współpracował w Dekoratorni Warszawskich Teatrów Rządowych. W latach 1891 - 1908 zajmował stanowisko głównego dekoratora WTR, a od 1909 roku, także ich głównego maszynisty. Poza Warszawą współpracował również z teatrami w Dąbrowie Górniczej i Sosnowcu. Po przejściu na emeryturę, w 1911 roku, poświęcił się wyłącznie malarstwu. Realizował dekoracje do baletów, tworzył kurtyny teatralne, od 1880 roku brał udział w wystawach TZSP. Malował głównie pejzaże, posługując się techniką olejną i akwarelową.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.