Portret kobiety

Józef Krzesz-Męcina, chociaż zaczynał swoją karierę jako malarz historyczny i związany był początkowo z kręgiem Jana Matejki, zapamiętany został przez historię sztuki przede wszystkim jako wybitny portrecista. Prezentowany obraz daje dobre wyobrażenie o talencie artysty, który umożliwił mu nie tylko zaskarbienie sobie przychylności publiczności, ale również zdobycie kilku prestiżowych nagród artystycznych. Krzesz-Męcina zainteresował się portretem jeszcze pod koniec lat 70. XIX wieku, w czasie studiów w krakowskiej SSP (namalował wtedy wizerunki księżnej Sapieżyny, Sanguszków, Potockich, Jana Wyleżyńskiego). Po 1884 roku, kiedy uzyskał w Wydziale Krajowym stypendium na wyjazd za granicę, rozwijał te zainteresowania, doskonaląc się pod okiem francuskich akademików (m.in. Laurensa, Martina, Humberta i Davata). W 1892 roku na Salonie za portret pisarza Charles’a Edmonda (Edmunda Chojeckiego) uzyskał mention honorable (1892). Talent portrecisty wykorzystywał tworząc nie tylko obrazy dla elit, ale również kompozycje społecznie zaangażowane; w Paryżu namalował m.in. studia podopiecznych ze Szpitala Świętej Anny oraz obraz olejny "Alkoholicy w Szpitalu św. Anny w Paryżu".

Znany portrecista, autor obrazów o treści historycznej i scen rodzajowych. Kształcił się w krakowskiej SSP u W. Łuszczkiewicza, F. Cynka, F. Szynalewskiego i J. Matejki (1877-1884). W 1885 r. udał się do Paryża, gdzie uczył się J. P. Laurensa oraz wystawiał na Salonach. Od 1894 r. mieszkał na stałe w Krakowie. Był członkiem zarządu Powszechnego Stowarzyszenia Artystów Polskich oraz Union Internationale des Beaux-Arts et des Lettres w Paryżu. W 1934 r. został odznaczony francuską Legią Honorową.