PORTRET RUDOLFA OTTMANNA - KUSTOSZA BIBLIOTEKI JAGIELLOŃSKIEJ, 1903 r.

Józef Męcina-Krzesz - w latach 1877-84 studiował malarstwo w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych. Początkowo uczył się w pracowniach Władysława Łuszczkiewicza, Floriana Cynka, Izydora Jabłońskiego, Leopolda Loefflera i Feliksa Szynalewskiego, a od roku 1882 był uczniem Jana Matejki. Za obraz Bitwa pod Orszą uzyskał stypendium i kontynuował naukę w Paryżu (od 1885). Uczęszczał do szkoły J. P. Laurensa, gdzie kształcił się pod kierunkiem H. Martina, F. Humberta i J. Lefebvre`a. W Paryżu prowadził ożywioną działalność artystyczną - nawiązał wiele kontaktów z artystami francuskimi, w latach 1888-92 wystawiał swoje prace na oficjalnych Salonach, współpracował z pismami "Ilustration" i "Figaro Illustré" oraz z wydawnictwami Hachette i Firmin Didot. Wiele wówczas podróżował - odwiedził Włochy, Monachium, Drezno, Londyn. Wyjeżdżał też na wakacje do kraju. W roku 1894 zamieszkał w Krakowie. Lata 1914-16 spędził w Pradze, a w 1921 przeniósł się do Poznania. W początkowym okresie twórczości, pod wpływem Matejki, malował przede wszystkim obrazy o tematyce historycznej, później tworzył sceny rodzajowe i religijne. Ważną dziedziną malarstwa artysty były portrety. Tworzył wizerunki znanych przedstawicieli nauki, literatury i arystokracji. Swoje prace prezentował na wielu wystawach w kraju (m.in. w Krakowie, Warszawie, Lwowie, Poznaniu, Sanoku) i za granicą (w Paryżu, Wiedniu, Petersburgu, Kijowie, Budapeszcie, Berlinie i Hamburgu).