PRZY STUDNI, po 1890

Wakacje roku 1890 spędzał Józef Męcina-Krzesz w kraju. Po powrocie do Paryża przywiózł namalowany wówczas obraz, który wystawił na paryskim Salonie p. t. Przy studni (Salon de 1890. Catalogue illustré. Peinture & sculpture, Paris 1890, s. 29, poz. kat. 1670). Nie można jednak stwierdzić, czy chodzi o prezentowane obecnie dzieło, ponieważ znana jest inna kompozycja artysty pod tym samym tytułem, publikowana w krakowskim "Świecie" (por.: "Świat", 1894 s. 105).

Józef Męcina-Krzesz - w l. 1877-84 studiował malarstwo w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych. Początkowo uczył się w pracowniach W. Łuszczkiewicza, F. Cynka, I. Jabłońskiego, L. Loefflera i F. Szynalewskiego, a od roku 1882 był uczniem Jana Matejki. Za obraz Bitwa pod Orszą uzyskał stypendium i kontynuował naukę w Paryżu (od 1895). Uczęszczał do szkoły J. P. Laurensa, gdzie kształcił się pod kierunkiem H. Martina, F. Humberta i J. Lefebvre`a. W Paryżu prowadził ożywioną działalność artystyczną - nawiązał wiele kontaktów z artystami francuskimi, w l. 1888-92 wystawiał swoje prace na oficjalnych Salonach, współpracował z pismami "Ilustration" i "Figaro Illustré" oraz z wydawnictwami Hachette i Firmin Didot. Wiele wówczas podróżował - odwiedził Włochy, Monachium, Drezno, Londyn. Wyjeżdżał też na wakacje do kraju. W roku 1894 zamieszkał w Krakowie. Lata 1914-16 spędził w Pradze, a w 1921 przeniósł się do Poznania. W początkowym okresie twórczości, pod wpływem Matejki, malował przede wszystkim obrazy o tematyce historycznej, później tworzył sceny rodzajowe i religijne. Ważną dziedziną malarstwa artysty były portrety. Tworzył wizerunki znanych przedstawicieli nauki, literatury i arystokracji. Swoje prace prezentował na wielu wystawach w kraju (m.in. w Krakowie, Warszawie, Lwowie, Poznaniu, Sanoku) i za granicą (w Paryżu, Wiedniu, Petersburgu, Kijowie, Budapeszcie, Berlinie i Hamburgu).