Jankówka, około około 1910 r.

Józef Mehoffer nabył Jankówkę w 1908, niespełna trzy lata po objęciu profesury na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. W tym wiejskim majątku powstał szereg jego najważniejszych dzieł. To tutaj malarz pracował nad projektami witraży do katedry we Fryburgu i katedry wawelskiej oraz nad swoimi słynnymi portretami. Sama Jankówka, odremontowany XVIII-wieczny dwór z ogrodem zaprojektowanym przez artystę, również stała się tematem jego twórczości. "Słońce majowe" z 1911 (Muzeum Narodowe w Warszawie) i "Czerwona parasolka" z 1917 (Muzeum Narodowe w Krakowie) są najbardziej znanymi przykładami prac ukazujących podkrakowski majątek, w których poczet wchodzi również prezentowany obraz. Z innymi widokami łączy go pokrewieństwo motywów (charakterystyczne szpalery i kratownice), ale przede wszystkim wspólna, dekoracyjna formuła malarska. W latach 1908-1917 u Mehoffera da się prześledzić zainteresowanie bukolicznym, jasnym pejzażem. Prace artysty pozostają w tym czasie dekoracyjne, ale zyskują więcej naturalności. Autor rozwija swoje zainteresowanie oddawaniem niuansów światła i wzajemnego odziaływania kolorów. "Jankówka", podobnie jak kilka innych szkiców plenerowych z tego okresu, nie daje się jednak zaklasyfikować do dzieł powstałych pod wpływem francuskiego impresjonizmu (który Mehoffer poznał bardzo dobrze dzięki licznym wyjazdom). Artysta nie posługuje się drobnymi plamami, ale zdradza skłonność do ciągłych, wijących się nerwowo pociągnięć pędzla. Urozmaicona, dynamicznie rozedrgana faktura każe widzieć w dorobku Mehoffera formułę osobną na tle europejskiego ekspresjonizmu. Mimo że obraz zdradza "impresjonistyczną", plenerową wrażliwość na światło, rodowód twórczości autora wydaje się bardziej złożony. Składają się na niego studia nad sztuką dawną, które malarz prowadził konsekwentnie przez wiele lat, dekoracyjny styl Bonnarda i wiedeńska Secesja.

Był malarzem, grafikiem, dekoratorem, scenografem i pedagogiem. Malarstwa uczył się w latach 1887-94 w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych u Władysława Łuszczkiewicza i Jana Matejki, równocześnie studiując prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim. Kontynuował naukę w paryskich uczelniach: Académie Julian, Académie Colarossi (u P. - J. Blanca, G. Courtoisa) i École des Beaux-Arts (u Léona Bonnata). Po studiach w latach 1894-96 przebywał na zmianę w kraju, Paryżu i w Szwajcarii. Za projekt witraży do kolegiaty we Fryburgu otrzymał I nagrodę na międzynarodowym konkursie (realizacja witraży trwała do roku 1934). W roku 1896 zamieszkał w Krakowie, a od 1900 roku był wykładowcą w Akademii Sztuk Pięknych. Był członkiem i współzałożycielem Towarzystwa Artystów Polskich Sztuka (1897). Malował dekoracyjne portrety, kompozycje symboliczne, pejzaże i martwe natury.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.