PORTRET PANI DOKTOROWEJ ŻELECHOWSKIEJ, 1930

Obraz wystawiany w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie na Jubileuszowej Wystawie Dzieł Józefa Mehoffera 23 maja – 23 sierpnia 1935 roku.

Józef Mehoffer – malarz, grafik, dekorator, scenograf, pedagog. Z rodziny pochodzenia austriackiego, wielostronnie wykształcony. Malarstwa uczył się w latach 1887-94 w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych u W. Łuszczkiewicza i J. Matejki, równocześnie studiując prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim. Kontynuował naukę w paryskich uczelniach: Académie Julian, Académie Colarossi (u P. -J. Blanca, G. Courtoisa) i École des Beaux-Arts
(u L. Bonnata). Po studiach w latach 1894-96 przebywał na zmianę w kraju, Paryżu i w Szwajcarii. W roku 1896 zamieszkał w Krakowie i od 1900 został wykładowcą w Akademii Sztuk Pięknych. Był członkiem i współzałożycielem Towarzystwa Artystów Polskich Sztuka. Należał do wiedeńskiego Hagenbundu, Królewskiego Towarzystwa Sztuk Pięknych w Brukseli, Sociéte Nationale des Beaux Arts w Paryżu. W środowisku krakowskim był najwybitniejszym i konsekwentnym reprezentantem sztuki secesyjnej. Tworzył dekoracyjne portrety wielu osobistości, wizerunki żony i własne oraz kompozycje rodzajowe, które w latach 1895-1917 uzyskały wymowę kompozycji symbolicznych. Z upodobaniem malował pejzaże łączące secesyjną dekoracyjność ze zdobyczami impresjonizmu. Realizm łączył z dekoracyjnością. Jego twórczość w dużej mierze ukształtowała się pod wpływem wiedeńskiej secesji. Charakteryzuje ją soczysta gama barwna i zamiłowanie do ornamentalizacji motywów. Zajmował się również projektowaniem wnętrz, grafiką użytkową. Uznany został za czołowego przedstawiciela Młodej Polski. Międzynarodową sławę i uznanie przyniosły mu konkursowe kartony do kolegiaty św. Marcina we Fryburgu (zrealizowane w 1934 roku).