W OGRODZIE, 1943 R.

Mimo, iż Józef Mehoffer programowo nie lubił secesji, w rzeczywistości był nieświadomie jej wybitnym przedstawicielem w malarstwie doby Młodej Polski. Jego obrazy utrzymane w pogodnych tonacjach, kompozycje, w których zasadniczą role pełniła giętka, płynna linia oraz dekoracyjna stylizacja są tego najlepszym dowodem. Ponad to idee symbolizmu łączące świat wyobra¼ni ze światem rzeczywistym, z naturą otaczająca artystę podkreślają jego związki z secesyjnym malarstwem. Najważniejsza była dla Mehoffera natura - otaczająca go przyroda, zwłaszcza ta najbliższa - ogród wokół domu. W 1908 roku artysta zakupił dom z ogrodem niedaleko Wieliczki, który nazwał Janakówką; w domu tym spędzał większą część roku, malując prześwietlone, spokojne pejzaże i widoki domu wśród drzew.
Był malarzem, grafikiem, dekoratorem, scenografem i pedagogiem. Malarstwa uczył się w latach 1887-94 w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych u W. Łuszczkiewicza i J. Matejki, równocześnie studiując prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim. Kontynuował naukę w paryskich uczelniach: Académie Julian, Académie Colarossi (u P. - J. Blanca, G. Courtoisa) i École des Beaux-Arts (u L. Bonnata). Po studiach w latach 1894-96 przebywał na zmianę w kraju, Paryżu i w Szwajcarii. Za projekt witraży do kolegiaty we Fryburgu otrzymał I nagrodę na międzynarodowym konkursie (realizacja witraży trwała do roku 1934). W roku 1896 zamieszkał w Krakowie, a od 1900 roku był wykładowcą w Akademii Sztuk Pięknych. Był członkiem i współzałożycielem Towarzystwa Artystów Polskich Sztuka (1897 r.). Malował dekoracyjne portrety, kompozycje symboliczne, pejzaże i martwe natury.