Pejzaż tatrzański, 1927 r.

Od 1911 uczył się w warszawskiej SSP u Władysława Ślewińskiego, Konrada Krzyżanowskiego i Edwarda Trojanowskiego. W 1913 roku przebywał w Paryżu. Od 1917 pracował jako nauczyciel rysunku w szkołach średnich, początkowo w Wieluniu i Łodzi, w późniejszych latach głównie w Warszawie. Uprawiał malarstwo sztalugowe, w 1913 trzy jego kompozycje wystawione zostały na Salon des Indépendants. W 1922 uczestniczył w wystawie grupy formistów "F 9". Duża część dorobku artysty zniszczona została w tracie Powstania Warszawskiego. Po II wojnie światowej pracował w Łodzi. Wybrane wystawy indywidualne artysty: Zaleszczyki 1925; Warszawa 1925 (Salon Sztuki L. Lewickiego); Łódź 1925, 1949.