Złoto, 1918

Malarz i grafik, syn Kazimierza i Zofii z Szarskich, należał do wielopokoleniowego rodu malarzy krakowskich, którymi byli jego pradziadek Marcin (1745-1800), dziadek Józef Kasper (1816-1875), ojciec Kazimierz Teofil (1855-1940), stryj Władysław (1860-1924) oraz bracia stryjeczni Stanisław (1896-1959) i Kasper (1899-1971).
Dzieciństwo i młodość spędził w Wiedniu, gdzie jego ojciec był profesorem Akademii Sztuk Pięknych. Studiował w wiedeńskiej Akademii w latach 1907-1912 pod kierunkiem R. Bachera i F. Rumplera, następnie w monachijskiej ASP pod kierunkiem K. Marra.
Od 1913 di 1914 pracował w Paryżu. W 1914 r. został członkiem Związku Strzeleckiego. W czasie I wojny światowej służył w armii austrackiej. Do 1919 r. mieszkał w Wiedniu, po czym przeniósł się do Poznania, gdzie do 1921 r. pracował w biurze propagandy Wojska Polskiego. Brał udział w życiu artystycznym miasta, był prezesem tamtejszego Związku Plastyków.
W 1920 r., po ciężkiej chorobie, przeniósł się do Krakowa i jako dojrzały człowiek uczęszczał w latach 1924/5-1925/6 do pracowni grafiki prowadzonej przez Jana Wojnarskiego w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, chcąc pogłębić znajomość technik graficznych, a także kształcił się pod kierunkiem Leona Wyczółkowskiego.
Początkowo uprawiał malarstwo olejne, tworząc pejzaże i portrety. Malował obrazy religijne, dla kościołów w Krakowie, Proszowicach, Bogdanowie. Stopniowo w jego twórczości zaczęła dominować grafika. Należał do Koła Grafików, które przekształciło się w Towarzystwo Artystów Grafików. Tematyką jego grafik były przeważnie portrety, widoki architektoniczne różnych miast, zabytki. Uprawiał różne techniki graficzne: drzeworyt, litografię akwatintę, mezzotintę.
Wystawiał wielokrotnie w kraju (m.in. TPSP Kraków i Lwów, TZSP, Poznań, Bydgoszcz, Zakopane, Wilno i IPS Warszawa) i za granicą (m.in. Zagrzeb 1929 i 1931 r. i Sztokholm 1933 r. i Los Angeles).
Prace artysty znajdują się w muzeach, m.in. w Chorzowie, Wilnie i Lwowskiej Galerii Sztuki.